فصل چهارم: احكام تخلّى و دستشويى‌

انسان همانند خيلى از حيوانات ديگر بناچار بايد اضافه موادى را كه با خوردن و آشاميدن داخل شكم نموده و جذب بدنش نشده است از بدن به صورت ادرار و مدفوع خارج سازد. بديهى است تأخير در اين كار باعث از بين رفتن سلامتى انسان گشته و چه بسا او را به بيمارى‌هاى خطرناكى مبتلا سازد، لذا در پاره‌اى از روايات دستور داده شده كه هر گاه ادرار بر انسان فشار آورد بايد ادرار نمايد و از نگه داشتن آن خوددارى نمايد وگرنه مثانه‌اش دچار بيمارى مى‌گردد[1].

به راستى- چنان كه در برخى احاديث آمده است‌[2]- انسان با ديدن ادرار و مدفوع خويش كه تا ساعتى قبل به صورت مواد خوراكى و نوشيدنى لذيذ بوده و اكنون به اين حال متعفن در آمده، متوجه دو نكته اساسى مى‌شود:

1- مواد خوراكى و نوشيدنى كه براى به دست آوردنش تلاش فراوان‌

[1]- مستدرك الوسائل، ج 1، ص 284، حديث 4 و 5

[2]- وسائل الشيعه، ج 1، ص 333-/ 335، حديث 1-/ 5