فصل دوم: نجاسات و پليديها

هر فرد مسلمان علاوه بر آن كه بايد روح خودش را از صفات اخلاقى زشت و ناپسند و هر گونه گناه و كفر و شرك و نفاق پاك و طاهر گرداند، مى‌بايست جسم و محيط زيستش را از انواع آلودگى‌هاى ظاهرى پاك نمايد.

در دين مقدّس اسلام همانگونه كه نسبت به طهارت جان و روح سفارش شده، پاكيزگى جسم نيز از اهميت ويژه‌اى برخوردار است.

نمونه‌هايى از اين اهميت را مى‌توان در كلمات زير مشاهده نمود: 1- قرآن كريم:

«إنّ اللَّه يُحِبُّ التَوّابينَ ويُحِبُّ المُتَطَهِّرينَ»[1]

يعنى:

خداوند توبه كنندگان را دوست دارد و پاكان و پاكيزگان را نيز دوست دارد.

2- پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم:

«النِّظافَةُ مِنَ الإِيمان»[2]

يعنى: پاكيزگى از ايمان سرچشمه مى‌گيرد.

[1]- سوره بقره( 2): آيه 222

[2]- بحارالأنوار، ج 59، ص 291