آن تعارض كند، بنابر احتياط واجب بايد از ابتداى ديدن خون تا هفت روز را حيض و بقيّه را استحاضه قرار دهد.

احكام حائض‌

«مسأله 469» چند چيز بر حائض حرام است:

اوّل: عبادت‌هايى كه مانند نماز، بايد با وضو، غسل يا تيمّم بجا آورده شوند؛ ولى بجا آوردن عبادت‌هايى كه وضو، غسل و تيمّم براى آنها لازم نيست- مانند نماز ميّت- مانعى ندارد. دوم: تمام چيزهايى كه بر جنب حرام است و در احكام جنابت گفته شد.

سوم: وطى در قُبُل (جلو) كه هم براى مرد و هم براى زن حرام است، اگرچه به مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، بلكه احتياط واجب آن است كه مقدار كمتر از ختنه‌گاه را نيز داخل نكند و همچنين احتياط، ترك وطى در دُبُر (عقب) زن در حال حيض است؛ بلكه اگر زن راضى نباشد، در غير حال حيض نيز وطى در دُبُر زن جايز نيست.

«مسأله 470» جماع كردن در روزهايى هم كه حيض زن قطعى نيست ولى شرعاً بايد آن را حيض قرار دهد حرام است، پس زنى كه بيشتر از ده روز خون مى‌بيند و بايد به دستورى كه گفته شد روزهاى عادت خود را طبق روزهاى عادت خويشان خود حيض قرار دهد، شوهرش نمى‌تواند در آن روزها با او نزديكى نمايد.

«مسأله 471» اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده، بايد فوراً از او جدا شود.

«مسأله 472» اگر زن بگويد: «حيض هستم» يا «از حيض پاك شده‌ام»، بايد حرف او را قبول كرد.

«مسأله 473» براى جماع با زن حائض كفاره واجب نمى‌شود، اگرچه دادن كفاره بر مرد مستحب است.

«مسأله 474» اگر شماره روزهاى حيض زن به سه قسمت تقسيم شود و مرد در قسمت اوّل آن از روى علم و عمد با زن خود جماع كند، مستحب است هجده نخود طلا كفاره به فقير بدهد، و اگر در قسمت دوم جماع كند، نُه نخود، و اگر در قسمت سوم جماع‌