استحاضه است و اگر هر دو داراى صفات حيض باشند، بنابر احتياط واجب خون اوّل را حيض و دومى را استحاضه قرار مى‌دهد و اگر هيچ يك داراى صفات حيض نباشند، هر دو استحاضه مى‌باشند.

ج- آن كه مقدارى از خون اوّل و دوم در روزهاى عادت باشد كه در اين صورت خون‌هايى كه در ايام عادت واقع شده‌اند به همراه ايام پاكى بين آنها حيض و بقيّه خون دوم كه خارج از ايام عادت بوده، استحاضه مى‌باشد و بقيّه خون اوّل كه پيش از ايام عادت بوده، اگر مجموع آن و ايام عادت بيشتر از ده روز شود، آن نيز استحاضه مى‌باشد وگرنه حيض است؛ مثلًا اگر عادت او از سوم تا دهم ماه بوده، در صورتى كه از اوّل تا ششم ماه خون ببيند و دو روز پاك شود و بعد تا پانزدهم خون ببيند، از اوّل تا دهم حيض است و از يازدهم تا پانزدهم استحاضه مى‌باشد.

«مسأله 463» زنى كه در حيض داراى عادت است، اگر دو ماه پشت سر هم بر خلاف عادت خود خونى ببيند كه وقت آن يا شماره روزهاى آن يا هم وقت و هم شماره روزهاى آن يكى باشند، عادت او به آنچه در اين دو ماه ديده است برمى‌گردد؛ مثلًا اگر از روز اوّل تا هفتم ماه خون مى‌ديده و پاك مى‌شده، چنانچه دو ماه از دهم تا هفدهم ماه خون ببيند و پاك شود، عادت او از دهم تا هفدهم مى‌شود و اگر دو بار بر خلاف عادت خون ببيند، ولى آن دو بار نه در وقت و نه در عدد مانند هم نباشند، بنابر احتياط بايد ميان احكام عادتى كه داشته و احكام مضطربه جمع كند و اگر چند بار بر خلاف عادت خود خونى ببيند كه نه در وقت و نه در عدد مانند هم نباشند، حكم زن مضطربه را دارد.

2- احكام زنهايى كه در حيض داراى عادت نيستند

«مسأله 464» مبتدئه، مضطربه و ناسيه، به محض ديدن خونى كه نشانه‌هاى حيض را دارد، بايد عبادت را ترك كنند و چنانچه بعد بفهمند حيض نبوده- مثل اين كه قبل از سه روز خون قطع شود و يا نشانه‌هاى حيض را از دست بدهد- بايد عبادت‌هايى را كه بجا نياورده‌اند، قضا نمايند و اگر نشانه‌هاى حيض را نداشته باشد، آن را استحاضه قرار