احكام عَقيقه‌

«مسأله 2982» عقيقه كردن براى نوزاد، عملِ مستحبّى است كه درباره آن بسيار سفارش شده، بلكه ظاهر بعضى از اخبار و فتاوى‌ وجوب آن است و در سلامت و بقاى فرزند تأثير به سزايى دارد و اگر از روز هفتم تأخير افتد، ساقط نمى‌شود بلكه اگر عقيقه را تا وقت بلوغ كودك تأخير اندازند، مستحبّ است خود او هرگاه توان داشته باشد عقيقه كند، بلكه اگر شك داشته باشد كه براى او عقيقه كرده‌اند يا نه، باز هم مستحب است عقيقه نمايد، هرچند سنّ او زياد باشد.

«مسأله 2983» حيوانى كه براى عقيقه انتخاب مى‌شود، بايد شتر يا گاو يا گوسفند باشد و بهتر است شرايط قربانى در آن رعايت شود، يعنى حيوان سالم و بدون عيب باشد و «شتر» حدّاقل پنج ساله و «گاو» دو ساله و «بز» بنابر احتياط دو ساله و «ميش» يك ساله باشد، ولى رعايت اين شرايط لازم نيست، بلكه چنانچه حيوان چاق و پرگوشت باشد، كفايت مى‌كند.

«مسأله 2984» عقيقه در نوزاد پسر و دختر فرقى نمى‌كند، ولى بهتر است عقيقه براى پسر، حيوان نر و براى دختر، حيوان مادّه باشد.

«مسأله 2985» بهتر است گوشت عقيقه را به نحو ساده و با آب و نمك بپزند و حدّ اقل ده نفر از مؤمنان را براى خوردن آن دعوت كنند تا از آن بخورند و براى نوزاد دعا كنند و مى‌توانند گوشت عقيقه را ميان مؤمنان تقسيم نمايند و از آنان بخواهند تا براى نوزاد دعا كنند. همچنين مستحب است در تقسيم كردن، استخوان‌هاى عقيقه را نشكنند و مستحب است يك چهارم آن را براى قابله بفرستند.

«مسأله 2986» براى پدر و مادر نوزاد و عائله پدر مكروه است از عقيقه نوزادشان بخورند و اين كراهت براى مادر نوزاد بيشتر است.

«مسأله 2987» اگر به جاى كُشتن عقيقه، پول آن را به فقرا بدهند، كفايت نمى‌كند، ولى اگر پول آن را به فرد يا مؤسسه خيريه‌اى بدهند تا از آن پول عقيقه‌اى تهيّه كرده و آن را بكشند و بين فقرا تقسيم نمايند، كافى است.