احكام سقط جنين و جلوگيرى‌

«مسأله 2967» ساقط كردن جنين مطلقا- چه روح در آن دميده شده باشد يا نه و چه جنين از حلال باشد يا از راه زنا- حرام است و «ديه» نيز دارد؛ ولى اگر روح در جنين دميده نشده باشد و به تشخيص پزشك حاذق و موثّق، زنده ماندن مادر متوقّف بر سقط آن باشد يا اين كه بقاء آن در رحم مستلزم نقص عضو يا درد غير قابل تحمّل براى مادر باشد و زنده نگاه داشتن در خارج رحم نيز ميسّر نباشد، اشكال ندارد.

«مسأله 2968» اگر انسان كارى كند كه زن حامله سقط كند، گناه كرده است و اگر آن جنين محكوم به اسلام باشد، ديه آن به شرح زير مى‌باشد:

اوّل: اگر جنين به صورت «نُطْفه» باشد، ديه آن بيست مثقال شرعى طلاى سكّه‌دار است.

دوم: اگر به صورت «عَلَقه» (خون بسته شده) باشد، ديه آن چهل مثقال شرعى طلاى سكّه‌دار است.

سوم: اگر به صورت «مُضْغه» (يك پاره گوشت) باشد، ديه آن شصت مثقال شرعى طلاى سكّه‌دار است.

چهارم: اگر به صورت استخوان شده باشد، ديه آن هشتاد مثقال شرعى طلاى سكّه‌دار است.

پنجم: اگر روى استخوان گوشت روييده و صورت بندى شده باشد، ولى هنوز روح نداشته باشد، ديه آن يكصد مثقال شرعى طلاى سكّه‌دار است.

ششم: اگر روح در آن دميده شده باشد، چنانچه جنين پسر باشد، ديه او يك هزار مثقال شرعى طلاى سكّه‌دار است و اگر دختر باشد، ديه او پانصد مثقال شرعى طلاى سكّه‌دار است و در اين صورت بنابر احتياط، كفّاره قتل نيز بر عهده ساقط كننده مى‌آيد.

«مسأله 2969» ديه سقط جنين اگر از روى عمد يا شبه عمد باشد، بر عهده ساقط كننده جنين مى‌باشد و همچنين است اگر از روى خطا باشد و روح در آن دميده نشده باشد، اما اگر از روى خطا باشد و روح در آن دميده شده باشد، بر عهده عاقله‌