پسر در هنگام عقد مالى داشته باشد، مديون مهر زن است و اگر در هنگام عقد مالى نداشته باشد، پدر يا جدّ او بايد مهر زن را بدهند.

عيب‌هايى كه به واسطه آنها مى‌شود عقد را به هم زد

«مسأله 2838» اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن او يكى از عيوب هفتگانه زير را دارد، مى‌تواند عقد را به هم بزند:

اوّل: ديوانگى. دوم: مرض خُوره. سوم: بَرَص (پيسى). چهارم: كورى. پنجم: شَل بودن به گونه‌اى كه معلوم باشد. ششم: افضا شده باشد، يعنى راه ادرار و حيض او يكى شده باشد؛ ولى اگر راه حيض و مدفوع او يكى شده باشد، به هم زدن عقد اشكال دارد و بايد احتياط شود. هفتم: آن كه گوشت يا استخوان يا غدّه‌اى در فرج او باشد كه مانع نزديكى شود.

«مسأله 2839» عيب‌هاى هفتگانه گفته شده، در صورتى به مرد حقّ به هم زدن عقد را مى‌دهد كه پيش از عقد وجود داشته باشد و مرد از آن بى‌اطّلاع باشد، ولى اگر بعد از عقد به وجود آيد يا پيش از عقد وجود داشته و مرد از آن آگاه بوده و به آن رضايت داشته است، حقّ فسخ ندارد.

«مسأله 2840» اگر زن پس از عقد بفهمد شوهر او يكى از عيوب چهار گانه زير را داراست، مى‌تواند عقد را به هم بزند:

اوّل: ديوانه باشد يا پس از عقد ديوانه شود، هرچند بعد از آميزش باشد. دوم: آلت مردانگى نداشته باشد. سوم: بيضه‌هاى او را كشيده باشند. چهارم: عِنيّن باشد و به طور كلّى نتواند عمل زناشويى را انجام دهد، هرچند اين بيمارى بعد از عقد و پيش از آميزش حادث شده باشد.

«مسأله 2841» اگر هر يك از زن يا مرد از قبل از عقد داراى بيمارى واگيردارى باشند كه غير قابل درمان بوده و براى طرف مقابل خطر جانى قابل توجهى ايجاد بكند، چنانچه طرف مقابل هنگام عقد علم به بيمارى وى نداشته باشد، پس از آن كه متوجه‌