«مسأله 2823» اگر يك نفر از طرف مرد و زن در خواندن صيغه عقد موقّت وكيل شود، چنانچه مثلًا اسم مرد «احمد» و اسم زن «فاطمه» باشد و وكيل بگويد: «مَتَّعْتُ مُوكِّلى أَحْمَدَ مُوكِّلَتى فاطِمَةَ فِى الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُومِ» يعنى: «موكّل خود فاطمه را در مدّتى كه معلوم شده به زوجيّت موكّل خودم احمد در آوردم به مهرى كه معيّن شده است» و بلافاصله بگويد: «قَبِلْتُ هكَذا» يعنى: «به همين گونه قبول كردم» عقد صحيح مى‌باشد و مى‌تواند به جاى‌ «مَتَّعْتُ»، «زَوَّجْتُ» بگويد.

شرايط عقد

«مسأله 2824» عقد ازدواج چند شرط دارد:

اوّل: بنابر احتياط مستحب به عربى خوانده شود و اگر خود مرد و زن نتوانند صيغه را به عربى صحيح بخوانند، به هر لفظى كه صيغه را بخوانند صحيح است و لازم نيست كه وكيل بگيرند؛ ولى بايد لفظى بگويند كه معناى‌ «زَوَّجْتُ» و «قَبِلْتُ» را بفهماند.

دوم: مرد و زن يا وكيل آنها كه صيغه را مى‌خوانند، قصد انشا- يعنى ايجاد پيوند زناشويى- داشته باشند؛ مثلًا اگر خود مرد و زن صيغه را مى‌خوانند، قصد زن از گفتن:

«زَوَّجْتُكَ نَفْسى» اين باشد كه خود را زن او قرار دهد و قصد مرد از گفتن: «قَبِلْتُ التَّزْويجَ» اين باشد كه زن بودن او را براى خود قبول نمايد و اگر وكيل مرد و زن صيغه را مى‌خوانند، قصد آنها با گفتن: «زَوَّجْتُ» و «قَبِلْتُ» اين باشد كه مرد و زنى كه آنان را وكيل كرده‌اند، زن و شوهر شوند.

سوم: كسى كه صيغه را مى‌خواند، بالغ و عاقل باشد؛ ولى اگر به وكالت از ديگرى مى‌خواند، بالغ بودن او لازم نيست.

چهارم: اگر صيغه عقد را وكيل زن و شوهر يا ولىّ آنها مى‌خوانند، بايد زن و شوهر را با نام بردن يا با اشاره و مانند آن معلوم كنند؛ پس كسى كه چند دختر دارد، اگر به مردى بگويد: «زَوَّجْتُكَ إحْدى‌ بَناتى» يعنى: «يكى از دخترانم را زن تو نمودم» و او بگويد:

«قَبِلْتُ» يعنى: «قبول كردم»، چون در هنگام عقد، دختر را معيّن نكرده‌اند، عقد باطل است.