وضو

«مسألة 258» وضو عملى است شامل شستن و مسح كردن برخى از اعضاى بدن كه انسان به دستور خداوند متعال و براى تقرّب به او انجام مى‌دهد و خود به تنهايى عبادت و مستحب و موجب تطهير قلب است و طهارت حاصل از وضو از شرايط صحت نماز و طواف است.

«مسأله 259» در وضو واجب است صورت و دستها را بشويند و جلوى سر و روى پاها را مسح كنند.

«مسألة 260» وضو را مى‌توان به صورت ترتيبى يا ارتماسى انجام داد. وضوى ترتيبى آن است كه آب را روى صورت و هر يك از دستها بريزد و به ترتيبى كه گفته خواهد شد از بالا به پايين بشويد؛ ولى وضوى ارتماسى به نحوى كه در مسأله 286 خواهد آمد، انجام مى‌شود.

احكام شستن صورت و دست‌ها

«مسأله 261» درازاى صورت را بايد از بالاى پيشانى- جايى كه معمولًا موى سر مى‌رويد- تا آخر چانه شست و پهناى آن به مقدارى كه بين انگشت وسط و شست قرار مى‌گيرد، بايد شسته شود و اگر مختصرى از اين مقدار را نيز نشويد، وضو باطل است و براى آن كه يقين كند اين مقدار كاملًا شسته شده، بايد كمى از اطراف آن را نيز بشويد.

«مسأله 262» اگر صورت يا دست كسى كوچكتر يا بزرگ‌تر از معمول مردم باشد، به طورى كه فاصله بين انگشت وسط و شست او بيشتر و يا كمتر از مقدار معمول را بر روى صورت او فرا بگيرد، بايد ملاحظه كند كه افراد معمولى چه مقدار از صورت خود را مى‌شويند و او نيز همان مقدار را بشويد. همچنين اگر در پيشانى او مو روييده يا جلوى سر او مو نداشته باشد، بايد به اندازه معمول پيشانى را بشويد.

«مسأله 263» اگر احتمال دهد چرك يا چيز ديگرى در ابروها و گوشه‌هاى چشم و لب او هست كه نمى‌گذارد آب به آنها برسد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد،