«مسأله 1646» اگر در روزه واجب معيّنى، مثل روزه رمضان، از نيّت روزه گرفتن برگردد، روزه او باطل است و همچنين اگر نيّت كند چيزى را كه روزه را باطل مى‌كند بجا آورد، اگرچه آن را انجام ندهد روزه او باطل مى‌شود.

اعمالى كه روزه را باطل مى‌كنند

«مسأله 1647» نُه چيز روزه را باطل مى‌كند:

اوّل: خوردن و آشاميدن. دوم: جِماع. سوم: استمناء، (استمناء آن است كه انسان با خود عملى انجام دهد كه منى از او بيرون آيد.) چهارم: دروغ بستن به خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و جانشينان ايشان عليهم السلام. پنجم: رساندن غبار غليظ به حلق. ششم: فرو بردن تمام سر در آب.

هفتم: باقى ماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح. هشتم: اماله كردن با چيزهاى روان. نهم: قى كردن؛ واحكام آنها در مسائل آينده بيان مى‌شود.

1- خوردن و آشاميدن‌

«مسأله 1648» اگر روزه‌دار عمداً چيزى بخورد يا بياشامد، روزه او باطل مى‌شود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز مثل نان و آب، معمول باشد يا مثل خاك و شيره درخت، معمول نباشد، چه كم باشد و چه زياد، حتّى اگر مسواك را از دهان بيرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل مى‌شود، مگر آن كه رطوبت مسواك در آب دهان به گونه‌اى از بين برود كه به آن رطوبت خارج گفته نشود.

«مسأله 1649» اگر هنگامى كه مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بايد فوراً لقمه را از دهان بيرون آورد و چنانچه عمداً فرو ببرد، روزه او باطل مى‌شود و به دستورى كه بعداً گفته خواهد شد، كفّاره نيز بر او واجب است.

«مسأله 1650» اگر روزه‌دار سهواً چيزى را بخورد يا بياشامد، روزه او باطل نمى‌شود.

«مسأله 1651» احتياط واجب آن است كه روزه‌دار از استعمال آمپول دارويى و آمپولى كه به جاى غذا به كار مى‌رود، خوددارى كند؛ ولى تزريق آمپولى كه عضوى را