اگرچه ذكر امام تمام شده باشد، نماز او به نحو جماعت صحيح است و يك ركعت حساب مى‌شود؛ امّا اگر به مقدار ركوع خم شود و به ركوع امام نرسد، نماز او فرادى‌ مى‌شود.

«مسأله 1478» اگر هنگامى كه امام در ركوع است، اقتدا كند و به مقدار ركوع خم شود و شك كند كه به ركوع امام رسيده يا نه، نماز او فرادى‌ مى‌شود.

«مسأله 1479» اگر هنگامى كه امام در ركوع است، اقتدا كند و پيش از آن كه به اندازه ركوع خم شود، امام سر از ركوع بردارد، احتياط مستحب آن است كه در صورت امكان در حالت ايستاده صبر كند تا امام براى ركعت بعد برخيزد و آن را ركعت اوّل نماز خود حساب كند؛ ولى اگر برخاستن امام به قدرى طول بكشد كه نگويند اين شخص نماز جماعت مى‌خواند، بايد نيّت فرادى‌ نمايد.

«مسأله 1480» اگر از اوّل نماز يا بين حمد و سوره اقتدا كند و پيش از آن كه به ركوع رود امام سر از ركوع بردارد، بنابر احتياط واجب بايد نيت فرادى‌ نموده و نماز را تمام كند.

«مسأله 1481» اگر هنگامى برسد كه امام مشغول خواندن تشهّد آخر نماز است، چنانچه بخواهد به ثواب جماعت برسد، بايد بعد از نيّت و گفتن تكبيرةالاحرام بنشيند و تشهّد را به قصد قربت مطلقه و به تبعيّت از امام بخواند، ولى سلام را نگويد و صبر كند تا امام سلام نماز را بدهد، بعد بايستد و بدون آن كه دوباره نيّت كند و تكبير بگويد، حمد و سوره را بخواند و آن را ركعت اوّل نماز خود حساب كند.

«مسأله 1482» هنگامى كه مأموم نيّت مى‌كند، بايد امام را معيّن نمايد، ولى دانستن اسم او لازم نيست؛ مثلًا اگر نيّت كند: «به امام حاضر اقتدا مى‌كنم»، نماز او صحيح است.

شرايط جماعت‌

* شرط اوّل: نبودن مانع بين امام و مأموم.

«مسأله 1483» در نماز جماعت نبايد بين مأموم و امام و همچنين بين انسان و مأموم ديگرى كه انسان به واسطه او به امام متّصل شده است، مانعى كه پشت آن ديده نمى‌شود فاصله باشد؛ بلكه چنانچه مانعى مثل شيشه كه پشت آن ديده مى‌شود نيز وجود