دستور سجده سهو

«مسأله 1273» دستور سجده سهو اين است كه بعد از سلام نماز فوراً نيّت سجده سهو كند و پيشانى را بر چيزى كه سجده بر آن صحيح است بگذارد و بگويد: «بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ وَصَلَّى اللَّهُ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ» يا «بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ أللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ» و بهتر است كه بگويد: «بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ ألسَّلامُ عَلَيْكَ أيُّهَا النَّبِىُّ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ» و بعد بايد بنشيند و دوباره به سجده رود و يكى از ذكرهايى را كه گفته شد بگويد و بنشيند و بعد از خواندن تشهّد سلام دهد.

«مسأله 1274» بنابر احتياط واجب آنچه در سجده نماز معتبر است- مانند:

وضوداشتن، پاك بودن بدن و لباس، پوشش بدن، رو به قبله بودن، گذاشتن هفت موضع بدن بر زمين، نهادن پيشانى بر چيزى كه سجده بر آن صحيح است و نشستن ميان دو سجده- بايد در سجده سهو نيز رعايت شود.

«مسأله 1275» هنگامى كه پس از سلام نماز قصد سجده سهو مى‌كند، لازم نيست نيّت سجده سهو را به زبان جارى كند و تنها توجّه به انجام آن كافى است.

قضاى سجده و تشهّد فراموش شده‌

سجده يا تشهد فراموش شده چند صورت دارد: 1- از ركعت آخر نباشد. 2- مربوط به ركعت آخر باشد. 3- يكى مربوط به ركعت آخر و ديگرى مربوط به ركعت ديگر باشد.

صورت اوّل: سجده يا تشهّد فراموش شده از ركعت آخر نباشد

«مسأله 1276» اگر انسان پيش از ركوع سجده و تشهّدى را كه فراموش كرده به خاطر آورد، بايد بنشيند و آن را انجام دهد؛ ولى اگر پس از ركوع به خاطر آورد، بايد بعد از نماز قضاى آن را بجا آورد، و تمام شرايط نماز- مانند پاك بودن بدن و لباس و رو به قبله بودن و شرطهاى ديگر- را بايد داشته باشد.

«مسأله 1277» اگر سجده را چند مرتبه فراموش كند، مثلًا يك سجده از ركعت‌