چهار ركعتى گمان داشته باشد كه نماز را چهار ركعت خوانده، نبايد نماز احتياط بخواند و حكم گمان در اجزاى نماز نيز مانند حكم يقين است.

«مسأله 1258» حكم سهو، شك و گمان در نمازهاى واجب يوميّه و نمازهاى واجب ديگر فرق ندارد، مثلًا اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون شك او در نماز دو ركعتى است، نماز او باطل است.

سجده سهو

«مسأله 1259» در سه مورد بعد از سلام نماز، انسان بايد به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود، دو سجده سهو بجا آورد:

اوّل: آن كه در بين نماز، سهواً حرف بزند. دوم: آن كه تشهّد را فراموش كند. سوم: آن كه در نماز چهار ركعتى، بعد از سجده دوم شك كند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت.

در سه مورد نيز احتياط واجب آن است كه سجده سهو بنمايد:

اوّل: در جايى كه نبايد سلام نماز را بگويد؛ مثلًا در ركعت اوّل، سهواً سلام بدهد.

دوم: آن كه يك سجده را فراموش كند. سوم: براى ايستادن در جايى كه بايد بنشيند و نشستن در جايى كه بايد بايستد.

«مسأله 1260» اگر انسان سهواً يا به گمان اين كه نمازش تمام شده، حرف بزند، بايد دو سجده سهو بجا آورد.

«مسأله 1261» اگر آه بكشد و يا سرفه كند، سجده سهو واجب نيست، ولى اگر مثلًا سهواً «آخ» يا «آه» بگويد، بايد سجده سهو نمايد.

«مسأله 1262» اگر چيزى را كه غلط خوانده دوباره به نحو صحيح بخواند، براى دوباره خواندن آن سجده سهو واجب نيست.

«مسأله 1263» اگر در نماز سهواً مدّتى حرف بزند و تمام آنها يك مرتبه حساب شوند، دو سجده سهو بعد از سلام نماز كافى است.

«مسأله 1264» اگر در جايى كه نبايد سلام نماز را بگويد، سهواً بگويد: «السَّلامُ عَلَيْنا وَ