شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت و بعد شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، بايد به دستور شك دوم عمل نمايد.

«مسأله 1232» اگر بعد از نماز شك كند كه در نماز مثلًا بين دو و چهار شك كرده يا بين سه و چهار، بايد به دستور هر دو عمل كند و نماز او صحيح است.

«مسأله 1233» اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز شكى براى او پيش آمده، ولى نداند از شكهاى باطل بوده يا از شكهاى صحيح و اگر از شكهاى صحيح بوده كدام قسم آن بوده است، لازم نيست به دستورات شك عمل كند، بلكه نماز را دوباره مى‌خواند.

«مسأله 1234» اگر كسى كه نشسته نماز مى‌خواند، شكى برايش حاصل شود كه بايد براى آن، يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بخواند، بايد يك ركعت نشسته بجا آورد و اگر شكى برايش حاصل شود كه بايد براى آن دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بايد دو ركعت نشسته بجا آورد.

«مسأله 1235» اگر كسى كه ايستاده نماز مى‌خواند، هنگام خواندن نماز احتياط از ايستادن عاجز شود، بايد مثل كسى كه نماز را نشسته مى‌خواند و حكم آن در مسأله پيش گفته شد، نماز احتياط را بجا آورد.

«مسأله 1236» اگر كسى كه نشسته نماز مى‌خواند، هنگام خواندن نماز احتياط بتواند بايستد، بايد به وظيفه كسى كه نماز را ايستاده مى‌خواند، عمل كند.

«مسأله 1237» اگر در يكى از محلهايى كه مسافر مى‌تواند نماز را شكسته يا تمام بخواند (و تفصيل آن در مسأله 1390 آمده است) قصد كند كه نماز را شكسته بخواند و پس از سربرداشتن از سجده دوم بين ركعت دوم و سوم شك كند، مى‌تواند بنا را بر ركعت سوم بگذارد و نماز را چهار ركعتى تمام كرده و سپس به دستور شك عمل كند.

نماز احتياط

«مسأله 1238» كسى كه نماز احتياط بر او واجب است، بايد بعد از سلام نماز فوراً نيّت نماز احتياط كند و تكبير بگويد و حمد را بخواند و به ركوع رود و دو سجده نمايد؛