مگر آن كه معلوم شود مست كننده است كه در اين صورت نجس هم مى‌باشد.

«مسأله 103» اگر خرما، مويز، كشمش و آب آنها جوش بيايند، بنابر احتياط حكم انگور و آب آن را دارند، خصوصاً در كشمش.

«مسأله 104» هر مايعى كه مست كننده باشد، مقدار كم آن نيز حرام و نجس است، ولو اين كه به جهت كم بودن، مست كننده نباشد.

10- فُقّاع‌

«مسأله 105» فُقّاع كه از جو گرفته مى‌شود و به آن آبجو مى‌گويند، نجس است؛ ولى آبى كه به دستور پزشك از جو مى‌گيرند و مست كننده نيست و به آن «ماءالشعير» مى‌گويند، پاك است.

11- عرق شتر نجاستخوار

«مسأله 106» عرق شتر نجاستخوار (يعنى شترى كه به خوردن مدفوع انسان عادت كرده) بنابر احتياط نجس است، ولى اگر حيوانات ديگر نجاستخوار شوند، اجتناب از عرق آنها لازم نيست. ادرار و مدفوع هر حيوانى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده نجس است.

«مسأله 107» گوشت، شير و تخم حيوان نجاستخوار نجس نيست، ولى خوردن آن حرام مى‌باشد.

عرق جُنُب از حرام‌

«مسأله 108» عرق جنب از حرام، خواه جنابت به واسطه زنا، لواط، استمناء و يا غير آن باشد، نجس نيست و مى‌توان با لباس يا بدن آلوده به آن نماز خواند.

راه ثابت شدن نجاست‌

«مسأله 109» نجاست هر چيزى از سه راه ثابت مى‌شود: