را هم‌زمان با قرائت او پخش مى‌كند به آيه سجده گوش كند، واجب است سجده كند.

«مسأله 1122» در سجده واجب قرآن بايد نيت كند و پيشانى را بر چيزى كه سجده بر آن صحيح است بگذارد و محلى كه در آن سجده مى‌كند، نبايد غصبى باشد؛ ولى ساير شرايطى را كه در سجده نماز وجود دارد، لازم نيست مراعات كند.

«مسأله 1123» سجده واجب قرآن را بايد به نحوى انجام دهد كه بگويند سجده كرده است.

«مسأله 1124» چنانچه در سجده واجب قرآن پيشانى را به قصد سجده به زمين بگذارد- اگرچه ذكر نگويد- كافى است و گفتن ذكر مستحب است و بهتر است بگويد:

«لا إلهَ إلَّااللَّهُ حَقّاً حَقّاً لاإلهَ إلَّااللَّهُ إيماناً وَتَصْديقاً لاإلهَ إلَّااللَّهُ عُبُودِيَّةً وَ رِقّاً سَجَدْتُ لَكَ يا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقّاً لامُسْتَنْكِفاً وَلا مُسْتَكْبِراً بَلْ أنَا عَبْدٌ ذَليلٌ ضَعيفٌ خائِفٌ مُسْتَجيرٌ».

8- تَشَهُّد

«مسأله 1125» نمازگزار بايد در ركعت دوم تمام نمازهاى واجب و مستحب و ركعت سوم نماز مغرب و ركعت چهارم نمازهاى ظهر، عصر و عشاء، بعد از سجده دوم بنشيند و در حال آرام بودن بدن تشهّد بخواند، يعنى بگويد: «أَشْهَدُ أن لاإلهَ إلَّااللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ وَأشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ.»

«مسأله 1126» كلمات تشهّد بايد به عربى صحيح و به نحوى كه معمول است پشت سر هم گفته شوند.

«مسأله 1127» اگر نمازگزار تشهّد را عمداً ترك كند، نمازش باطل است و اگر تشهّد را فراموش كند و بايستد و پيش از ركوع به خاطر آورد كه تشهّد را نخوانده، بايد بنشيند وتشهّد را بخواند و دوباره بايستد و آنچه بايد در آن ركعت خوانده شود را بخواند و نماز را تمام كند و بنابر احتياط واجب، براى ايستادن بى‌جا دو سجده سهو به‌جا آورد و اگر در ركوع يا بعد از آن يا پس از سلام نماز به خاطر آورد، مسأله داراى تفصيلى است كه‌