درست بگويد، بايد به هر نحو كه مى‌تواند بگويد و اگر هيچ نمى‌تواند بگويد، بايد در قلب خود بگذراند و براى تكبير اشاره كند و اگر مى‌تواند، بنابر احتياط واجب زبانش را نيز حركت دهد.

«مسأله 976» مستحب است بعد از تكبيرةالاحرام بگويد: «يا مُحْسِنُ قَدْ أتاكَ الْمُسى‌ءُ وَقَدْ أمَرْتَ الْمُحْسِنَ أنْ يَتَجَاوَزَ عَنِ الْمُسى‌ءِ، أنْتَ الْمُحْسِنُ وَأنَا الْمُسى‌ءُ، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَتَجاوَزْ عَنْ قَبيحِ ما تَعْلَمُ مِنّى» يعنى: «اى خدايى كه به بندگان احسان مى‌كنى، بنده گنهكار به در خانه تو آمده و تو امر كرده‌اى كه نيكوكار از گنهكار بگذرد، تو نيكوكارى و من گناهكار، به حقّ محمّد و آل محمّد صلى الله عليه و آله و سلم رحمت خود را بر محمّد و آل محمّد بفرست و از بدى‌هايى كه مى‌دانى از من سر زده درگذر.»

«مسأله 977» مستحب است هنگام گفتن تكبير اوّل نماز و تكبيرهاى بين نماز، دستها را تا مقابل گوشها بالا ببرد.

«مسأله 978» اگر شك كند كه تكبيرةالاحرام را گفته يا نه، چنانچه بعد از آن مشغول خواندن چيزى شده باشد، به شك خود اعتنا نكند و اگر چيزى نخوانده باشد، بايد تكبير را بگويد.

«مسأله 979» اگر بعد از گفتن تكبيرةالاحرام شك كند كه آن را صحيح گفته يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

«مسأله 980» مستحب است انسان علاوه بر تكبيرةالاحرام شش تكبير ديگر نيز بگويد و مى‌تواند هر كدام از آنها را كه خواست به عنوان تكبيرةالاحرام تعيين كند.

3- قيام (ايستادن)

«مسأله 981» قيام در هنگام گفتن تَكبيرةُالاحرام و قيام متّصل به ركوع- به اين معنا كه از حالت قيام به ركوع برود- ركن است، ولى قيام در هنگام خواندن حمد و سوره و قيام بعد از ركوع ركن نيست و اگر كسى آن را از روى فراموشى ترك كند، نماز او صحيح است.

«مسأله 982» واجب است پيش از گفتن تكبير و بعد از آن مقدارى بايستد تا يقين‌