در پى بودن اجزاى نماز).

«مسأله 965» بعضى از واجبات نماز ركن هستند؛ يعنى اگر انسان آنها را عمداً يا سهواً بجا نياورد يا در نماز اضافه كند، نماز باطل مى‌شود، ولى زيادى سهوى تكبيرةالاحرام موجب بطلان نماز نمى‌شود و بعضى ديگر ركن نيستند؛ يعنى اگر عمداً كم يا زياد شوند، نماز باطل مى‌شود و چنانچه سهواً كم يا زياد گردند، نماز باطل نمى‌شود. پنج چيز ركن نماز هستند:

اوّل: نيّت. دوم: تكبيرةُالاحرام. سوم: قيام در هنگام گفتن تكبيرةُالاحرام وقيام متّصل به ركوع (يعنى ايستادن پيش از ركوع). چهارم: ركوع. پنجم: دو سجده.

1- نيّت‌

«مسأله 966» انسان بايد نماز را به نيّت قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند بجا آورد و لازم نيست نيّت را از قلب خود بگذراند يا مثلًا به زبان بگويد كه چهار ركعت نماز ظهر مى‌خوانم قربةً إلى اللَّه.

«مسأله 967» لازم نيست نمازگزار به هنگام نيت شماره ركعت‌هاى نمازى را كه مى‌خواند تعيين كند؛ ولى بايد متوجه باشد نمازى كه مى‌خواند، مثلًا نماز ظهر است يا عصر و همچنين بايد بداند كه نماز ادا مى‌خواند يا قضا؛ ولى لازم نيست قصد وجوب يا استحباب نمايد، مگر در مثل نماز صبح و نافله آن كه تعيين هر كدام متوقّف بر قصد وجوب يا استحباب مى‌باشد.

«مسأله 968» انسان بايد از اوّل تا آخر نماز به نيّت خود باقى باشد؛ پس اگر در بين نماز به گونه‌اى غافل شود كه اگر بپرسند: «چه مى‌كنى؟» نداند چه بگويد، نمازش باطل است.

«مسأله 969» انسان فقط بايد براى انجام دستور خداوند يكتا نماز بخواند، پس نماز كسى كه ريا كند، يعنى براى نشان دادن به مردم نماز بخواند، باطل است، خواه فقط براى مردم باشد يا هم خدا و هم مردم را در نظر بگيرد.