بخواند، ناچار باشد با تيمّم نماز بخواند و يا اين كه لباس او نجس باشد و يا عذر ديگرى داشته باشد، چنانچه بداند يا گمان داشته باشد كه عذر او تا آخر وقت برطرف خواهد شد، نمى‌تواند در اوّل وقت نماز بخواند، بلكه بايد صبر كند تا عذرش برطرف شود و چنانچه عذر او برطرف نشود، در آخر وقت نماز بخواند و لازم نيست به قدرى صبر كند كه فقط بتواند كارهاى واجب نماز را انجام دهد، بلكه اگر براى مستحبات نماز، مانند اذان، اقامه و قنوت نيز وقت داشته باشد، مى‌تواند نماز را با آن مستحبات بجا آورد.

«مسأله 780» كسى كه مسائل نماز و شكيات و سهويات را نمى‌داند و احتمال مى‌دهد كه يكى از آنها در نماز پيش آيد، بايد براى ياد گرفتن آنها نماز را از اوّل وقت تأخير بيندازد؛ ولى اگر اطمينان داشته باشد كه نماز را به نحو صحيح تمام مى‌كند، مى‌تواند در اوّل وقت مشغول نماز شود؛ پس اگر در نماز مساله‌اى كه حكم آن را نمى‌داند پيش نيايد، نماز او صحيح است و اگر مسأله‌اى كه حكم آن را نمى‌داند پيش آيد، مى‌تواند به احتمالى كه در نظرش صحيح‌تر است عمل نمايد و نماز را تمام كند، ولى بعد از نماز بايد مسأله را بپرسد و اگر نماز او باطل بوده، دوباره آن را بخواند.

«مسأله 781» اگر وقت نماز وسعت داشته باشد و طلبكار نيز طلب خود را مطالبه كند، در صورتى كه ممكن باشد بايد اوّل قرض خود را بدهد و بعد نماز بخواند و همچنين اگر كار واجب ديگرى كه بايد آن را فوراً بجا آورد پيش آيد- مثلًا ببيند مسجد نجس است- بايد اوّل آن كار را انجام دهد- مثلًا مسجد را تطهير كند- و بعد نماز بخواند و چنانچه اوّل نماز بخواند، معصيت كرده و صحّت نماز او خالى از اشكال نيست.

نمازهايى كه بايد به ترتيب خوانده شوند

«مسأله 782» بايد نماز عصر را بعد از نماز ظهر و نماز عشاء را بعد از نماز مغرب بخوانند و اگر عمداً نماز عصر را پيش از نماز ظهر و نماز عشاء را پيش از نماز مغرب بخوانند، باطل است.

«مسأله 783» اگر به نيّت نماز ظهر مشغول نماز شود و در بين نماز به خاطر آورد كه‌