احكام طهارت‌

آب مطلق و مضاف‌

«مسأله 23» آب يا مطلق است يا مضاف؛ آب مضاف آبى است كه آن را از چيزى بگيرند- مثل آب هندوانه و گلاب- يا با چيزى مخلوط شده باشد كه ديگر به آن آب نگويند- مثل آبى كه با گِل و مانند آن مخلوط شود- و غير اينها آب مطلق است كه بر پنج قسم است:

اوّل: آب كُر. دوم: آب قليل. سوم: آب جارى. چهارم: آب باران. پنجم: آب چاه.

1- آب كُر

«مسأله 24» آب كُر بنابر احتياط مقدار آبى است كه اگر در ظرفى كه درازا و پهنا و عمق آن هر يك سه وجب و نيم است بريزند، آن ظرف را پُر كند، گرچه گنجايش ظرفى كه درازا و پهنا و عمق آن هر يك سه وجب باشد كافى است و وزن آن بيست مثقال كمتراز صد و بيست و هشت من تبريز است و به حسب كيلوى متعارف، تقريباً 384 كيلوگرم مى‌شود.

«مسأله 25» كُر بودن آب به سه طريق ثابت مى‌شود:

اوّل: خود انسان به كر بودن آن اطمينان پيدا كند. دوم: دو مرد عادل به كر بودن آن خبر دهند، گرچه خبر دادن يك نفر نيز چنانچه موجب اطمينان شود، كفايت مى‌كند.

سوم: گفتن «ذو اليد» (يعنى كسى كه آب در اختيار اوست)، مثلًا اگر صاحب خانه خبر دهد كه آب به قدر كُر است، كُر بودن آن ثابت مى‌شود.