و تا يك ماه يا بيشتر پى در پى خون ديد، تا روز هفدهم نفاس و از هفدهم تا ده روز- حتى در روزهاى عادت او كه از بيستم تا بيست و هفتم است- استحاضه مى‌باشد و بعد از گذشتن ده روز، اگر خونى كه مى‌بيند در روزهاى عادت او باشد، خون حيض است، چه نشانه‌هاى حيض را داشته باشد و چه نداشته باشد و اگر در روزهاى عادت او نباشد، اگر نشانه‌هاى حيض را داشته باشد، حيض وگرنه استحاضه است.

«مسأله 549» زنى كه در حيض عادت ندارد، اگر بعد از زايمان خون ببيند و از ده روز بيشتر شود و استمرار پيدا كند، بنابر احتياط واجب به عدد عادت خويشان خود مراجعه مى‌كند و از ابتداى ديدن خون به عدد عادت آنان را نفاس قرار مى‌دهد و پس از آن تا تكميل ده روز بين تروك حيض و اعمال مستحاضه جمع مى‌كند و اگر خويشاوندى نداشته باشد يا عادت آنان يكسان نباشد، بايد ده روز اوّل خون را نفاس قرار دهد و ده روز دوم آن استحاضه است و خونى كه بعد از آن مى‌بيند، اگر نشانه‌هاى حيض را داشته باشد، حيض و گرنه آن نيز استحاضه مى‌باشد.

غسل مسّ ميّت‌

«مسأله 550» اگر كسى بدن انسان مرده‌اى را كه سرد شده و او را غسل نداده‌اند مس كند (يعنى جايى از بدن خود را به بدن او برساند)، بايد غسل «مسّ ميّت» نمايد، خواه در خواب مس كند يا در بيدارى، با اختيار باشد يا بى اختيار، حتى اگر باطن ميّت را نيز مس كرده باشد، بايد غسل كند بلكه بنابر احتياط واجب، مسّ بدن مرده‌اى كه او را به جاى غسل تيمّم داده‌اند و يا هر سه غسل او با آب خالص و بدون سِدر و كافور انجام شده است نيز همين حكم را دارد.

«مسأله 551» براى مسّ مرده‌اى كه تمام بدن او سرد نشده غسل واجب نيست، اگر چه جايى را كه سرد شده مس نمايد.

«مسأله 552» رساندن ناخن و استخوان به ناخن واستخوان ميّت، باعث واجب شدن غسل است و همچنين اگر موى خود را به بدن ميّت يا بدن خود را به موى ميّت يا