اگر شك داشته باشد كه خون استحاضه است يا خونهاى ديگر، چنانچه نشانه آنها را نداشته باشد، بنابر احتياط واجب بايد اعمال استحاضه را انجام دهد.

نفاس‌

«مسأله 537» از وقتى كه اولين جزء بچّه از بدن مادر بيرون مى‌آيد، هر خونى كه زن مى‌بيند، اگر پيش از ده روز يا سرِ ده روز قطع شود، خون نفاس است و زن را در حال نفاس، «نُفَساء» مى‌گويند، ولى اگر بين تولد بچه و خروج خون فاصله زيادى باشد، در صورتى حكم نفاس بر آن جارى مى‌شود كه عرفاً به آن خون زايمان بگويند و اگر عرفاً به آن خون زايمان نگويند، مثل اين كه پس از گذشت ده روز از زايمان از زن خون خارج شود، خون نفاس نيست.

«مسأله 538» خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچّه مى‌بيند، نفاس نيست.

«مسأله 539» اگر خونى كه پيش از تولد بچّه از زن خارج مى‌شود، سه روز يا بيشتر باشد و در ايام عادت بوده و يا داراى صفات حيض باشد و بين آن و خون نفاس كمتر از ده روز فاصله شود، بنابر احتياط واجب بايد در روزهايى كه آن خون را مى‌بيند، بين تروك حيض و اعمال استحاضه جمع كند.

«مسأله 540» لازم نيست كه خلقت بچّه تمام باشد، اما اگر خون بسته‌اى از رحم زن خارج شود و خود زن بداند يا چهار نفر قابله يا متخصص مورد وثوق بگويند كه اگر در رحم مى‌ماند انسان مى‌شد، در صورتى خون نفاس است كه عرفاً به آن خون زاييدن گفته شود و اگر عرفاً به آن خون زاييدن گفته نشود، حكم نفاس بر آن جارى نمى‌شود و اگر شك كند كه به آن خون زاييدن گفته مى‌شود يا نه، بايد وظايف مستحاضه را انجام دهد و كارهايى را كه بر نفساء حرام است ترك كند.

«مسأله 541» ممكن است خون نفاس بيشتر از يك لحظه نيايد، ولى بيشتر از ده روز نيز نمى‌شود.

«مسأله 542» هرگاه شك كند كه چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى كه سقط شده اگر