أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِه‌؛[1] ما همچنانكه به نوح و پيامبران بعد از او، وحى كرديم، به تو نيز وحى كرديم.

اشكال وحى‌

طبق آيه شريفه: وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاء إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ‌[2] وحى به سه شكل زير صورت مى‌پذيرد:

الف) القاء معنى و مقصود بر قلب پيامبر بدون واسطه فرشته وحى؛

ب) سخن گفتن با پيامبر از پس پرده، چنانكه خداوند از طريق درخت با حضرت موسى (ع) سخن گفت. وحى بر پيامبر اسلام (ص) در شب معراج نيز به همين صورت انجام گرفت.

ج) القاء وحى به فرشته تا او وحى آسمانى را با حفظ امانت به پيامبر القاء كند. ممكن است فرشته قابل رؤيت باشد يا نباشد، چنانچه در مورد كيفيت نزول وحى بر پيامبر اسلام گفته‌اند:

«گاهى جبرئيل به صورت يك فرد عادى بر پيامبر ظاهر مى‌شد و گاهى هم آن حضرت صداهايى پى درپى همچون آواز جرس مى‌شنيدند كه اين نوع وحى براى آن حضرت بسيار سنگين‌تر از نوع اول بود.»[3]

[1]. سوره نساء، آيه 163.

[2]. سوره شورى، آيه 51.

[3]. ر. ك: حجتى، تاريخ قرآن كريم، ص 14.