وحى‌

وحى در لغت داراى معانى زير مى‌باشد: اشاره، كتابت، نوشته، رساله، پيام، سخن پوشيده، اعلام در خفا و هر چه كه به ديگرى به دور از توجه ديگران القاء و تفهيم شود.[1] اين واژه در اصطلاح، امر خارق العاده و از قبيل ادراكات باطنيه و شعورى است كه از حواس ظاهرى پوشيده است.[2]

كاربرد وحى در قرآن‌

واژه وحى و مشتقات آن در قرآن كريم هفتاد و هشت بار استعمال شده است كه بيشتر در مورد قرآن كريم مى‌باشد:

1) تقدير و تدبير عالم هستى؛

وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاء أَمْرَهَا؛[3] و در هر آسمانى كار [مربوط به‌] آن را وحى فرمود.

2) تدبير غريزه در حيوان.

خداوند متعال راجع به زنبور عسل مى‌فرمايد: وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا؛[4] و پروردگار تو به زنبور عسل وحى كرد كه از كوه‌ها و ... خانه‌هايى براى خود درست كند. زنبور عسل به صورت غريزى و با معمارى و هندسه خاص خود لانه و خانه خود را

[1]. راغب اصفهانى، مفردات، ص 515؛ ابن منظور، لسان العرب، ذيل ماده« وحى».

[2]. طباطبايى، الميزان، ج 2، ص 154.

[3]. سوره فصلت، آيه 12.

[4]. سوره نحل، آيه 68.