سخن خدا نيست؛ خداوند كه حقيقت را مى‌داند چه لزومى دارد بر مبناى عقايد باطل مردم حرف بزند و اساس وحى را فرو بريزد؟

بلكه مفهوم اين سخن اين است كه قرآن كلام و سخن خدا و حق و صدق است، ولى چون خداوند از زاويه هدايت نگريسته اين كلام حق و راست را به مقدارى كه كاربرد هدايتى داشته آورده و بقيه را نياورده است. اگر مى‌خواست از زاويه حل يك مشكل علمى بنگرد، چيزهاى ديگرى را كه به حل مشكل كمك مى‌كرد و شايد بدون آن مسأله لاينحل مى‌ماند بيان مى‌كرد، اما چون در اين صدد نبوده، بيان نكرده است.

با توجه به اين مقدمه مى‌گوييم: گفته‌هاى قرآن درباره خلقت انسان كه در هفت سوره ذكر شده آمده است در سه موضوع خلاصه مى‌شود:

1. طراحى خلقت انسان؛

2. آفرينش انسان؛

3. پى آمدهاى آن؛

1. طراحى خلقت انسان‌

خداوند در دو سوره از هفت سوره به طرح و نقشه خلقت انسان و گفتگوى خدا با فرشته‌ها در اين مورد و پاسخ فرشته‌ها و عكس‌العمل خداوند در برابر آنان اشاره كرده است. در سوره «ص» براى نخستين بار اين مطلب آمده است؛ در اين سوره پس از آن كه‌