و در سوره يونس- آيه 38- در جواب اشخاصى كه مى‌گفتند قرآن از ساخته فكر خود پيغمبر است مى‌فرمايد: أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّثْلِهِ وَادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ؛ «آيا مى‌گويند قرآن را به خدا افتراء بسته؟ بگو: اگر راست مى‌گوييد نظير يك سوره آن را بياوريد و هر كسى را مى‌خواهيد غير از خدا به كمك خود بطلبيد».

و در سوره هود آيه 13 همين تحدّى راجع به ده سوره قرآن ذكر شده است.

و در سوره بقره- آيه 23- مى‌فرمايد: وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُواْ شُهَدَاءكُم مِّن دُونِ اللّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ؛ «اگر شك داريد در آن آياتى كه به بنده خود نازل كرده‌ايم، نظير يك سوره آن را بياوريد و گواهان خود را غير از خدا بياوريد اگر راستگو هستيد».

وضع مخالفين‌

اين آيات براى اشخاصى خوانده مى‌شد كه دين جديد وضع آنها را به هم زده، شخصيت و حيثيت آنها را تهديد مى‌نمود، خدايانشان را مسخره مى‌كرد، رسوم و آداب ملى‌شان را به باد انتقاد گرفته بود.

طليعه نهضت و انقلابى ظاهر شده بود كه آنها با نضج گرفتن آن نهضت، همه‌چيزشان را نابود شده مى‌ديدند.