پاسخ: بيتوته در منى‌ و رمى جمرات از واجبات حج است؛ ولى ترك عمدى آنها موجب بطلان حج نيست و در خصوص بيتوته، ترك عمدى آن موجب كفّاره است و هنگام احرام بستن براى حج، بايد قصد انجام آنها را (ولو به صورت اجمالى) داشته باشد.

[2105] سؤال 269: كسى كه بعد از ظهر روز دوازدهم از منى‌ كوچ كرده، اگر به جهتى مجدّداً از روى جهل يا سهو يا عمد به منى‌ برگردد و غروب شب سيزدهم را در منى‌ درك كند، آيا بيتوته آن شب در منى‌ يا رمى روز سيزدهم بر او واجب است؟

پاسخ: بيتوته و رمى بر او واجب است.

[2106] سؤال 270: شخصى در شب دوازدهم ذى الحجّه به جاى بيتوته در منى‌ به مكه آمده و تا صبح در آن جا عبادت مى‌كند و قصد دارد جهت رمى روز دوازدهم، بعد از ظهر روز دوازدهم به منى‌ برود و رمى را انجام دهد. آيا واجب است قبل از ظهر روز دوازدهم در منى‌ باشد و بعد از زوال، نَفْر انجام دهد يا لازم نيست؟

پاسخ: در فرض مذكور، بازگشت به منى‌ جهت نَفْر (كوچ كردن) لازم نيست.

مسائل ديگر مربوط به عمره تمتّع، عمره مفرده و حج‌

[2107] سؤال 271: آيا خروج از مكه معظّمه را در اثناى عمره تمتّع و عمره مفرده جايز مى‌دانيد؟ و آيا تفاوتى بين مسافت نزديك و دور وجود دارد؟

پاسخ: در عمره مفرده با علم به اين كه توان بازگشتن را دارد، مطلقاً جايز است؛ ولى خارج شدن از مكّه در بين عمره تمتّع احتياطاً جايز نيست.

[2108] سؤال 272: كسى كه عمره مفرده نيابتى انجام داده و در مكه تا يوم الترويه (روز هشتم ذى الحجّه) باقى مانده و اراده انجام دادن حج را براى خود يا حجّ نيابتى از طرف شخص ديگرى را دارد، آيا عمره مفرده او به عمره تمتّع تبديل مى‌شود؟ اگر عمره مفرده را براى خود انجام داده باشد و بخواهد حجّ نيابتى به جا آورد، حكمش چگونه‌