پاسخ: قصد افطار، روزه را باطل مى‌كند و قضا دارد؛ ولى كفّاره ندارد.

[1122] سؤال 14: روزه‌دارى كه تصميم دارد فعل حرامى را كه مبطل روزه است، در شب انجام دهد، ولى آن را در شب انجام ندهد، اين تصميم، چه اثرى بر روزه فرداى او دارد؟ اگر در شب تصميم بگيرد كه در روز بعد كه قصد روزه گرفتن آن را دارد، مرتكب اين فعل حرام شود، چه صورتى دارد؟

پاسخ: در صورت اول، روزه‌اش صحيح است و در صورت دوم، اگر هنگام طلوع فجر يا بعد از آن، اين نيّت را داشته باشد، روزه‌اش باطل است و بايد آن را قضا نمايد و اگر آن كار حرام را انجام دهد، احتياطاً كفّاره جمع نيز بر او واجب مى‌شود.

ارتكاب مفطرات به واسطه جهل به مسأله يا سهو

[1123] سؤال 15: اگر انسان يكى از چيزهايى را كه روزه را باطل مى‌كند، نشناسد و در نتيجه به هنگام روزه گرفتن مرتكب آن شود يا در صورت عدم ارتكاب، اصلًا نيّت خوددارى از آن را به جهت اين كه نمى‌داند مبطل است، نداشته باشد، روزه‌اش صحيح است يا باطل؟

پاسخ: در فرض اول (ارتكاب)، اگر در ياد گرفتن مسأله كوتاهى كرده باشد، روزه‌اش باطل است؛ بلكه اگر كوتاهى هم نكرده باشد، بنا بر احتياط روزه‌اش باطل مى‌شود و در فرض دوم (عدم ارتكاب)، چنانچه نيّت امساك از تمام مفطرات را به طور كلّى داشته ولكن در موردى خاص، به علت جهل، نيّت امساك نداشته، روزه‌اش صحيح است و همان نيّت امساك به نحو كلّى كافى است.

[1124] سؤال 16: كسى كه در ماه مبارك رمضان، سهواً چيزى خورده و خيال كرده با اين عمل روزه‌اش باطل شده و سپس مشغول خوردن چيزهاى ديگر شده، وظيفه‌اش‌