پاسخ: در نماز ظهر و عصر، بايد يك نماز چهارركعتى بخواند و بنا بر احتياط واجب آن نماز بايد به نيّت ما فى الذّمه باشد و در نماز مغرب و عشا بايد هر دو نماز را بخواند و اگر فقط سه ركعت يا كمتر به پايان وقت نماز عشا باقى مانده، مخيّر است هر يك از نماز مغرب يا عشا را در آن وقت بخواند و ديگرى را در خارج وقت قضا كند.

[773] سؤال 122: آيا بازگرداندن نيّت نماز، از نافله به نافله ديگر يا از نافله به واجب، صحيح و جايز است؟

پاسخ: در هر دو صورت، عدول كردن صحيح نيست.

[774] سؤال 123: آيا مى‌توان در نماز، نيّت را از نماز ادا به نماز قضا و يا از نماز قضا به نماز ادا برگرداند؟

پاسخ: برگرداندن نيّت از نماز قضا به نماز ادا جايز نيست؛ ولى برگرداندن نيّت از نماز ادا به نماز قضا اشكالى ندارد؛ يعنى اگر نماز ادا را شروع كند و در بين نماز به خاطر آورد كه نماز قضايى برعهده اوست، مى‌تواند نيّت خود را به آن نماز قضا برگرداند؛ بلكه اگر نماز قضاى همان روز باشد، عدول به نماز قضا بنا بر احتياط لازم است.

[775] سؤال 124: آيا واجب است در نيّت نماز، تعيين كنيم كه نماز ما واجب است يا مستحب يا قصد قربت به تنهايى كافى است؟

پاسخ: قصد وجوب و يا ندب، لازم نيست، مگر در موردى كه تعيين يكى از آنها متوقّف بر قصد يكى از آنهاست، مثل اين كه در اول طلوع صبح مى‌خواهد هم نافله صبح بخواند و هم فريضه صبح را كه در اين صورت بايد با قصد، تعيين كند كه كدام نماز را مى‌خواند.

[776] سؤال 125: كسى كه در بين نماز براى او حالت عُجب پيش مى‌آيد، اما با توجه‌