۱۰۲ وَ قَالَ عليه السلام إِنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عَلَيْكُمْ فَرَائِضَ فَلاَ تُضَيِّعُوهَا وَ حَدَّ لَكُمْ حُدُوداً فَلاَ تَعْتَدُوهَا وَ نَهَاكُمْ عَنْ أَشْيَاءَ فَلاَ تَنْتَهِكُوهَا وَ سَكَتَ لَكُمْ عَنْ أَشْيَاءَ وَ لَمْ يَدَعْهَا نِسْيَاناً فَلاَ تَتَكَلَّفُوهَا.

102 - امام عليه السّلام (در پيروى از دستور خدا) فرموده است‌

(1) خداوند بر شما امر كرده واجبات (مانند نماز و روزه و خمس و زكوة و حجّ) را پس آنها را تباه ننمائيد (در انجام آنها كوتاهى نكنيد كه بكيفر خواهيد رسيد) و حدودى (مانند احكام بيع و نكاح و طلاق وارث) براى شما تعيين نموده از آنها تجاوز ننمائيد (به سليقه خودتان رفتار نكنيد كه بيچاره مى‌شويد) و شما را از چيزهائى (مانند زنا و لواط و قمار و شراب و رباخوارى) باز داشته پرده حرمت آنها را ندريد (بجا نياوريد كه در دنيا زيان ديده در آخرت بعذاب جاويد گرفتار خواهيد شد) و براى شما از چيزهائى خاموشى گزيده (مانند تكليف كردن بتحصيل دانشى كه براى آخرت سودى ندارد) و آنها را از روى فراموشى ترك نفرموده (چون خداوند منزّه از فراموشى است) پس در بدست آوردن آنها خود را برنج نيندازيد.

۱۰۳ وَ قَالَ عليه السلام لاَ يَتْرُكُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ لاِسْتِصْلاَحِ دُنْيَاهُمْ إِلاَّ فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ.

103 - امام عليه السّلام (در باره بى‌اعتنائى بدين) فرموده است‌

(1) مردم چيزى از كار دينشان را براى بدست آوردن سود دنياشان از دست نمى‌دهند مگر آنكه خدا پيش مى‌آورد بر آنها چيزى را كه از آن سود زيانش بيشتر است (زيرا بى‌اعتنائى در امر دين مستلزم دورى از رحمت حقّ تعالى است).

۱۰۴ وَ قَالَ عليه السلام رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ وَ عِلْمُهُ مَعَهُ لاَ يَنْفَعُهُ.

104 - امام عليه السّلام (در زمان جهل به احكام) فرموده است‌

(1) بسا عالم (بعلم سحر و حساب و نجوم‌