بيشتر هويدا مى‌گردد، و روزى بيايد كه مردم دنيا در مقابل آن حضرت اظهار خضوع و فروتنى نموده براى رهائى از بدبختى چاره‌اى نيابند مگر آنكه به گفتار و كردار آن بزرگوار عمل نمايند.

از سالهاى دراز (بخصوص در اين ساليان كه جنگ هولناك عالم را فرا گرفته و مردم بسيارى را تباه ساخت) اين كتاب مقدّس مورد مطالعۀ اين بنده بوده، روز بروز شوقم به خواندن و انديشۀ در آن زيادتر مى‌شد، گويا چيزى نمى‌ديدم مگر كتاب نهج البلاغه و سخنى نمى‌شنيدم مگر فرمايشهاى امير المؤمنين علىّ (عليه السّلام) و هرگاه با فضلا و دانشمندان ملاقاتى پيش مى‌آمد قبل از شروع بهر سخن، در باب عظمت و بزرگى نهج البلاغه سخن گفته بآنان ياد آورى مى‌نمودم كه سيّد شريف رضى (رحمه اللّه) يكى از شاهكارهاى تأليف را در اين كتاب بكار برده، زيرا با اينكه امير المؤمنين (عليه السّلام) را كلام غير فصيح و غير بليغ نيست در ميان كلماتش نيكوترين سخنان را انتخاب نموده، الْأَفْصَحُ فالأَفْصَح و الأَبْلَغُ فالأَبْلَغُ را اثبات و اين نكته را كاملا رعايت كرده است، و گاهى در بعضى از مجالس دينى و مذهبى پاره‌اى از كلمات اين كتاب را خوانده و معنى آنرا بيان مى‌كردم، شنوندگان به شگفت آمده مى‌گفتند اگر علماء و رجال دينى ترجمۀ فرمايشهاى امام علىّ (عليه السّلام) را در كتاب نهج البلاغه بطوريكه در خور فهم هر فارسى زبان باشد نوشته بودند، همه از آن بهره‌مند مى‌شدند، و ليكن افسوس كه از ترجمه و شرحهايى كه در دسترس است چنانكه بايد استفاده نمى‌شود، بنا بر اين بر نگارنده واجب شد كه دست از هر كار بردارم (حتّى از ترجمه و تفسير قرآن كريم كه از مدّتى به نوشتن آن مشغول بوده براى اتمام آن سعى و كوشش بسيار داشتم) و اين كتاب جليل را به زبان فارسى سليس و روان ترجمه نموده و كلمات و جملاتى كه محتاج بشرح باشد ميان دو خطّ قوسى به اجمال و اختصار بيان نمايم تا ترجمه و شرح با هم فرق داشته همه از آن بهره مند گردند، و چون يقين دارم اين خدمت از بهترين خدمتهايى است كه در اين عصر انجام شده و هر با انصافى از آن قدر دانى خواهد نمود، لذا به پاس سالها عمرى كه پدر و مادر و برادر عزيزم (رحمهم اللّه) براى تربيت من بنده صرف كردند، زحمتى كه براى نوشتن اين كتاب كشيده‌ام به روان پاكشان تقديم داشته و براى ياد بود آنان مختصرى ازاز تاريخ حيات و زندگانى هر يك را پيش از شروع به نوشتن ديباچه نوشتم، و براى اتمام و انتشار اين كتاب شريف از خداوند متعال كمك و يارى مى‌طلبم، وَ لا حَوْلَ وَ «لاٰ قُوَّةَ إِلاّٰ بِاللّٰهِ»» العَلِيِّ العَظِيم.