آغاز كتاب نهج البلاغة [مقدمه سيد رضي]

[قسمت أول مقدمه سيد رضي]

(۱) ابتداء ميكنم بنام خداوندى كه بسيار بخشنده و مهربان است (در دنيا و آخرت) (۲) پس از حمد و سپاس خداوندى كه حمد را بهاى نعمتش قرار داد (همان قسمى كه ثمن مستلزم رضاء بائع است در برابر مبيعش، حمد و سپاس مستلزم رضاى خداى تعالى است در ازاء نعمت او) و پناه از بلاى خود (چون كفران نعمت موجب عذاب و بلاء است، چنانكه در قرآن كريم س ۱۴ ى ۷ مى‌فرمايد: «وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذٰابِي لَشَدِيدٌ» يعنى اگر كفران كنيد عذاب من سخت است بر كفران كنندگان، پس شكر و ثناء پناه از آن بلا است) و آنرا وسيلۀ رسيدن به بهشتهاى خويش گردانيد (زيرا حمد را ثمن و بهاى هر نعمتى قرار داد و البتّه وسيله است براى وصول به بهشتها و درجات رفيعه، چون بهشت بزرگترين نعمتهاى او است و هر نعمتى دون آنست) و سبب افزايش احسان (چنانكه در قرآن كريم س ۱۴ ى ۷ مى‌فرمايد:

«لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ» يعنى اگر بر نعمتهاى من سپاس گزاريد بر آن مى‌افزايم) و پس (۳) از درود بر فرستادۀ او كه پيغمبر رحمت است و مهربان (چنانكه در قرآن كريم س ۲۱ ى ۱۰۷ مى‌فرمايد:

«وَ مٰا أَرْسَلْنٰاكَ إِلاّٰ رَحْمَةً لِلْعٰالَمِينَ» يعنى تو را نفرستاديم مگر رحمتى بر همۀ خلائق) و پيشواى پيشوايان (زيرا امام رئيس و پيشوايى است كه در گفتار و كردار باو اقتدا ميشود، و ائمّۀ معصومين امامان و پيشوايان مردم هستند و چون ايشان بجميع گفتار و كردار حضرت رسول اكرم «صلّى اللّٰه عليه و آله» اقتداء كردند، بنا بر اين آن حضرت امام ائمّه و پيشواى آنان است) و چراغ و رهنماى امّت (در تاريكى‌هاى ضلالت و گمراهى، چنانكه در قرآن كريم س ۳۳ ى ۴۵ مى‌فرمايد: «يٰا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنّٰا أَرْسَلْنٰاكَ شٰاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً» ى ۴۶ «وَ دٰاعِياً إِلَى اللّٰهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرٰاجاً مُنِيراً» يعنى اى پيغمبر ما تو را فرستاديم گواه بر تصديق و تكذيب امّت و مژده دهندۀ به رحمت و بيم كنندۀ از عقوبت و دعوت كنندۀ بپرستش خداوند باذن و فرمان او، و چراغى هستى روشن تا ظلمت كفر و تاريكى ضلالت و گمراهى بنور هدايت تو مبدّل گردد) و برگزيده شدۀ از خميرۀ كرامت و بزرگوارى (كه پاكيزه است از همۀ عيبهاى باطنى و ظاهرى) و نتيجۀ شرافت قديم (هميشه شريف بوده) و كشتگاه درخت مفاخرت ثابت و ريشه‌دار (تا روز قيامت باقى و برقرار است) و شاخۀ بلند پر ميوه و برگ (كه ميوه و برگهاى آن درخت مفاخرت، ائمّۀ طاهرينند و مردم از وجودشان بهره مندند) و (۴) پس از ثناء بر اهل بيت رسول اكرم (حضرت فاطمه و ائمۀ اثنى عشر عليهم السّلام) كه چراغهاى تاريكى‌ها (ى جهل و گمراهى) مى‌باشند،و نگهدارندگان خلائق (از افتادن در گودال كفر و ضلالت) و علامتها و نشانه‌هاى هويدا