رسول خدا و مقصود از هادى من هستم كه به آنچه رسول خدا آورده است هدايت مى‌كنم».

تفاوت منذر با هادى‌

به رغم آنچه در روايات شيعه و سنى و نيز، ديدگاه‌هاى بيشتر مفسران آمده است، در شمارى از گزاره‌هاى تفسيرى آمده است كه مراد از منذر و هادى، تنها شخص رسول خداست؛ يعنى هر دو صفت «منذر» و «هادى» به پيامبر برمى‌گردد و در واقع جمله چنين بوده است: «انت منذر و هاد لكل قوم: تو بيم دهنده و هدايت كننده براى هر جمعيتى هستى».

اما از منظر مفسران اماميه، تفسير يادشده مغاير با ظاهر آيه است؛ چرا كه «واو» جمله‌ «لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ» را از «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ» جدا كرده است؛ آرى، اگر واژه «هاد»، پيش از «لِكُلِّ قَوْمٍ» بود، اين معنا كاملًا پذيرفتنى مى‌نمود، ولى چنين نيست. افزون بر آن، هدف، بيان دو گونه از دعوت‌كنندگان به سوى حق بوده است؛ نخست، دعوت‌كننده‌اى كه عهده‌دار انذار است، و ديگر، دعوت كننده‌اى كه نقش هدايت را به عهده دارد.[1]

تفاوت انذار و هدايت‌

با توجه به تفكيك موجود ميان دو واژه منذر و هادى در آيه ياد شده، ممكن است اين پرسش مطرح شود كه واژگان «انذار» و «هدايت» چه‌

[1]. تفسير نمونه، ج 10، ص 130- 131.