پناهنده به حرم»: (وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً ...)؛[1] «محاربه با خدا و پيامبر (ص)»: (إِنَّما جَزاءُ الَّذِينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظِيمٌ‌)؛[2] «اختلاف‌افكنى ميان مؤمنان»: (وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ كُفْراً وَ تَفْرِيقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلَّا الْحُسْنى‌ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ‌).[3]

جنسى‌

خداوند در قرآن ازدواج، آميزش و هرگونه بهره‌مندى جنسى مردان با برخى از زنان را ممنوع اعلام نموده و با تعبيرهاى گوناگونى از اين گونه رفتارها ياد كرده است؛ قرآن در آيه (حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهاتُكُمْ وَ بَناتُكُمْ وَ أَخَواتُكُمْ وَ عَمَّاتُكُمْ وَ خالاتُكُمْ وَ بَناتُ الْأَخِ وَ بَناتُ الْأُخْتِ وَ أُمَّهاتُكُمُ اللَّاتِي أَرْضَعْنَكُمْ وَ أَخَواتُكُمْ مِنَ الرَّضاعَةِ وَ أُمَّهاتُ نِسائِكُمْ وَ رَبائِبُكُمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُمْ مِنْ نِسائِكُمُ اللَّاتِي دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَإِنْ لَمْ تَكُونُوا دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَلا جُناحَ‌

[1]. بقره: 125:« و چون خانه‌[ كعبه‌] را براى مردم محل اجتماع و[ جاى‌] امنى قرار داديم».

[2]. مائده: 33:« سزاى كسانى كه با[ دوستداران‌] خدا و پيامبر او مى‌جنگند و در زمين به فساد مى‌كوشند، جز اين نيست كه كشته شوند يا بر دار آويخته گردند يا دست و پايشان در خلاف جهت يكديگر بريده شود يا از آن سرزمين تبعيد گردند؛ اين، رسوايى آنان در دنياست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت».

[3]. توبه: 107:« و آنهايى كه مسجدى اختيار كردند كه مايه زيان و كفر و پراكندگى ميان مؤمنان است، و[ نيز] كمينگاهى است براى كسى پيش‌تر قبلًا با خدا و پيامبر او به جنگ برخاسته بود؛ و سخت سوگند ياد مى‌كنند كه جز نيكى قصدى نداشتيم؛ و[ لى‌] خدا گواهى مى‌دهد كه آنان قطعاً دروغگو هستند».