م- پناه بردن به خدا

345. مسند ابن حنبل‌- به نقل از انس-: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از هشت چيز به خدا پناه مى‌بُرد:

غصّه، اندوه، ناتوانى، تنبلى، بخل، بزدلى، چيره شدن قرض، و غلبه دشمن.

346. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- خطاب به ابى امامه-: آيا به تو سخنى نياموزم كه اگر بگويى، خداوند، غصّه را از تو دور مى‌سازد و بدهىِ تو را مى‌پردازد؟ ... هر صبح و شام بگو:

خداوندا! من از غصّه و اندوه به تو پناه مى‌برم و از ناتوانى و سستى به تو پناه مى‌برم و از بُزدلى و تنگ‌چشمى به تو پناه مى‌برم و از غالب شدن قرض و سلطه مردم بر خود، به تو پناه مى‌برم.

347. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- پس از نماز صبح مى‌گفت-: خداوندا! از غصّه و اندوه و ناتوانى و تنبلى، به تو پناه مى‌برم.

348. امام باقر عليه السلام: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پس از اداى تشهّد و سلام، چهار زانو مى‌نشست و دست راستش را بر سر خود مى‌گذارد و مى‌فرمود: «به نام خدايى كه معبودى جز او نيست؛ داناى نهان و آشكار؛ بخشنده بخشايشگر. بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و غصّه و اندوه را از من دور فرما!».

349. المعجم الأوسط- به نقل از انس-: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پس از اداى نماز و پايان يافتن آن، دست راستش را بر سر خود مى‌كشيد و مى‌فرمود: «به نام خدايى كه معبودى جز او