است تا فردى كه خطاكرده است؛ هر چند خالصانه، توبه كند و به سوى خدا باز گردد.

ج- انباشت مال‌

161. امام على عليه السلام: محصولِ مالِ گردآمده، غصّه است.

162. امام على عليه السلام: مال انباشته، اندوه‌ها به بار مى‌آورد.

163. امام على عليه السلام: مال گردآمده، اندوه مى‌آورد.

164. امام على عليه السلام: دارايىِ گردآمده، سرچشمه اندوه است.

165. امام على عليه السلام: به اندازه مال انباشته، اندوه‌ها و غم‌ها افزوده مى‌شوند.

166. امام على عليه السلام: به قدر مال گردآمده، اندوه‌ها پديد مى‌آيند.

167. امام زين العابدين عليه السلام: كسى كه خواهان توانگرى و دارايى و رفاه در دنيا باشد، در حقيقت، آنها را براى آسايش مى‌خواهد و آسايش، در دنيا و براى اهل دنيا خلق نشده؛ بلكه در بهشت و براى بهشتيان آفريده شده است. رنج و خستگى، در دنيا و براى اهل دنيا آفريده شده است، به قدر پياله‌اى از آن به كسى داده نمى‌شود مگر آن كه دو برابرش حرص به وى داده مى‌شود و هر كس در دنيا بيشتر به دست آوَرَد، فقيرتر است؛ چون به افراد ديگر و نيز به ساير ابزارهاى دنيا براى نگهدارى دارايى‌هاى خود نيازمندتر مى‌گردد.