دوستى‌

عبد الهادى مسعودى‌

نداى پيشوايان اسلام، دوستى و مهرورزى بوده است و آرزوى آنان، انس و الفت داشتن مؤمنان با يكديگر. اين، آرزويى است كه اگر فراگير شود، جامعه اسلامى را گلستان انس بشرى مى‌كند و زمينه حركت، رشد و پيشرفت را فراهم مى‌آورد. در اين جا چكيده برخى سخنان اين بزرگوار در باره اهمّيت دوستى، عوامل و موانع دوستى، چگونگى انتخاب دوست و آداب دوستى مى‌آوريم.[454]

اهمّيت دوستى‌

پيامبر خدا (ص)، دوستى مسلمانان با يكديگر را شرط خوش‌بختى امت، خود خوانده و آنان را به محبّت‌ورزى و هديه دادن به هم سفارش كرده است.[455]

اهمّيت دوستى، چندان است كه حتّى خويشاوندان نزديك نيز براى برپايى و تداوم اين ارتباط، بدان نياز دارند،[456] هر چند دوستى، نياز چندانى به خويشاوندى ندارد و خود، گونه‌اى از آن به شمار مى‌آيد.[457]

[454]. علاقه‌مندان را براى آگاهى بيشتر، به كتاب دوستى در قرآن و حديث- كه بيش از هزار و پانصد حديث را در اين باره گردآورى و دسته‌بندى كرده است- ارجاع مى‌دهيم. اطّلاعات كتاب‌شناختى اين اثر، چنين است: دوستى در قرآن و حديث،( ترجمه كتاب المحبّة فى الكتاب و السنّة)، محمّد محمّدى رى شهرى، ترجمه سيد حسن اسلامى، دار الحديث، ش، اوّل.

[455]. عيون أخبار الرضا، ج 2، ص 29، ح 25.

[456]. ر. ك: شرح نهج البلاغة، ج 20، ص 305، ح 489.

[457]. الإرشاد، ج 1، ص 298؛ كنز الفوائد، ج 1، ص 319؛ بحار الأنوار، ج 77، ص 419، ح 40.