اين اعلام، ضربه‌اى مهلك به انديشه مزورانه واقفيان بود.

منزلت يونس نزد امامان‌

يونس بن عبد الرحمان، در نگاه اهل بيت (عليهم السلام)، فقيه و عالمى برجسته و فردى مورد اعتماد، بود كه صلاحيت فتوا دادن براى عموم شيعيان را داشت‌[194] و وى را با انديشه‌هاى خود همسو مى‌دانستند.[195]

امام رضا (ع)، يونس بن عبد الرحمان را سلمان فارسى عصر خويش دانسته است.[196] عالِمى آشنا با علوم اهل بيت (عليهم السلام) كه از زمره آنان شمرده مى‌شود.

امام رضا (ع)، شيعيان را براى علم‌آموزى و دريافت فتوا، به وى ارجاع مى‌داد.[197] عبد العزيز بن مهتدى، وكيل امام و از ياران نزديك ايشان، مى‌گويد: به امام رضا (ع) گفتم: من نمى‌توانم در هر زمان كه مى‌خواهم، شما را ملاقات كنم. پس، دانش دينم را از چه كسى بياموزم؟

امام پاسخ داد: «دينت را از يونس بن عبد الرحمان اخذ كن».[198]

در گزارشى ديگر، امام رضا (ع) به يونس مى‌فرمايد: «امام تو، از تو راضى است».[199]

همچنين امام رضا و امام جواد (عليهماالسلام) بارها بهشت را براى يونس، تضمين كرده‌اند.[200] امام جواد (ع) نيز كتاب يوم واللّيلة، از ابتدا تا انتهاى اثر يونس را ملاحظه و فرمود:

رَحِمَ اللهُ يونس! رَحِمَ اللهُ يونس! رَحِمَ اللهُ يونس‌[201]

رحمت خدا بر يونس باد ....

[194]. رجال النجاشى، ص 446، ش 1208.

[195]. رجال الكشّى، ص، ص 486، ش 922

[196]. همان، ص 919.

[197]. رجال النجاشى، ص 446، ش 1208.

[198]. رجال النجاشى، ص 446، ش 1208.

[199]. رجال الكشّى، ص 487، ش 924.

[200]. همان، ص 484، ش 911 و 912 و ص 490، ش 936.

[201]. همان، ص 484، ش 913.