او محمود است و من محمّدم. اى على! خداوند، نام تو را از نام‌هاى خود، مشتق ساخته است؛ اوست علىِ اعلا و تويى على. و تو- اى حسن-، خداوند، نامت را از نام‌هاى خود بر گرفته؛ او محسن است و تو حسن هستى. و تو- اى حسين-، خداوند، نام تو را نيز از نام‌هاى خود گرفته؛ او ذوالإحسان است و تو حسين هستى. و تو- اى فاطمه-، خداوند، نام تو را نيز از نام‌هاى خود بر گرفته؛ او فاطر است و تو فاطمه‌اى».

سپس فرمود: «خدايا! تو را گواه مى‌گيرم كه با هر كه با ايشان آشتى در پيش گيرد، آشتى در پيش مى‌گيرم و با هر كه با ايشان سر جنگ داشته باشد، سر جنگ دارم و دوستدار كسى هستم كه ايشان را دوست داشته باشد و كينه كسى را در دل دارم كه كينه ايشان را در دل دارد و دشمن كسى هستم كه دشمن آنهاست و دوست كسى هستم كه دوست آنهاست؛ زيرا آنها از من اند و من از آنهايم».

1/ 21 دين با آنان آغاز مى‌گردد و با آنان پايان مى‌گيرد

361. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- به على عليه السلام-: اى على! خداوند، دين را با ما به پايان برده، چنان كه آن را با ما آغاز كرده است و در پرتو ما، خداوند، دل‌هاى شما را پس از دشمنى و نفرت، الفت بخشيده است.

362. امام على عليه السلام‌- در بيان حديثى كه پيامبر صلى الله عليه و آله فتنه‌هايى را به آگاهى او مى‌رساند كه پس از ايشان به امّت مى‌رسد، تا اين كه عدالت به داد آنها مى‌رسد-: [گفتم:] اى پيامبر خدا! عدالت از ماست يا از جز ما؟

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «از ماست. خداوند با ما آغاز مى‌كند و با ما به پايان مى‌برد و در پرتو وجود ما، پس از شرك، ميان دل‌ها انس مى‌افكند و پس از فتنه، به دل‌ها الفت مى‌بخشد».

گفتم: ستايش، خداى را براى آنچه از فضل خود به ما بخشيده است.

363. المعجم الأوسط- به نقل از عمر بن على، در بيان گفتگوى پدرش امام على عليه السلام با