آنها به مردم، محمّد صلى الله عليه و آله و امامان عليهم السلام هستند. پس به جايى وارد شويد كه آنها وارد شدند و از كسانى دورى گزينيد كه آنها دورى گزيدند (مقصود، حسين و فرزندان اويند) كه حق در ميان آنهاست و ايشان اوصيايند و امامان، از آنها هستند. پس هر كجا ايشان را ديديد، پيروى‌شان كنيد.

279. التوحيد- به نقل از محمّد بن مسلم-: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى‌فرمود: «همانا خداوند عز و جل خلقى از رحمت خود دارد كه آنها را از نور و رحمتش خلق كرده است، از رحمتش براى [پراكندن‌] رحمتش. آنها به اذن او، چشم بيناى خداوندى و گوش شنوا و زبان گوياى او در ميان خلايق اند و معتمدان اويند در آنچه فرو فرستاده از هر دليل و انذار و حجّتى. خداوند به سبب آنها بدى‌ها را محو مى‌كند، ستم را كنار مى‌زند، رحمت را فرو مى‌فرستد، مرده را زنده مى‌گرداند و زنده را مى‌ميراند و با ايشان خلقش را مى‌آزمايد و در پرتو وجود آنها، در ميان خلقش داورى مى‌كند».

گفتم: قربانت گردم! اينان، كيان اند؟

فرمود: «اوصيا».

280. امام هادى عليه السلام‌- در زيارت جامعه كه با آن، امامان عليهم السلام را زيارت مى‌كنند-: درود و رحمت و بركات خدا بر جايگاه‌هاى شناخت خدا و جايباش‌هاى بركت خداوندى و كان‌هاى حكمت خدا و حافظان سرّ خدا و حاملان كتاب خدا و اوصياى پيغمبر خدا و نسل پيامبر خدا!

توضيح‌

احاديثى كه دلالت دارند كه امامانِ اهل بيت، همان جانشينان پيامبر صلى الله عليه و آله اند، بسيار فراوان اند. ابو جعفر محمّد بن على بن حسين بن بابويه قمى (شيخ صدوق) مى‌گويد:

اخبار صحيح با اسانيد خدشه‌ناپذير، حاكى از آن اند كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به امر خداوند، على بن ابى طالب را وصى قرار داد و على بن ابى طالب، حسن را و حسن، حسين را و حسين، على بن الحسين را و على بن الحسين، محمّد بن على الباقر را و محمّد بن على باقر، جعفر بن محمّد الصادق را و جعفر بن محمّد الصادق، موسى بن جعفر را و موسى بن جعفر، پسرش على بن موسى الرضا را و على بن‌