مردم گرد آمدند و به گوش ايستادند. ابو ذر گفت: آن كه مرا مى‌شناسد، مى‌شناسد و آن كه مرا نمى‌شناسد، بداند كه من ابو ذر غِفارى هستم. حديثى را كه از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيده‌ام، برايتان باز مى‌گويم. شنيدم كه ايشان در هنگام احتضارش، مى‌فرمايد: «من دو چيز گران‌سنگ در ميان شما بر جاى مى‌نهم: كتاب خدا و عترتم [يعنى‌] اهل بيتم. اين دو هرگز از يكديگر جدا نمى‌شوند تا آن كه در كنار حوض، بر من وارد شوند، مانند اين دو» و دو انگشت نشانه دو دستش را كنار هم گذاشت و برابر قرارشان داد و سپس انگشت ميانه و نشانه دست راستش را كنار هم قرار داد [و فرمود:] «نمى‌گويم مانند اين دو؛ زيرا يكى از آنها جلوتر از ديگرى است. بدانيد كه حكايت اين دو در ميان شما، حكايت كشتى نوح است كه هر كس در آن نشست، نجات يافت و آن كه ننشست، غرق شد».

258. مسند زيد- به نقل از امام زين العابدين عليه السلام، از پدرش، از امام على عليه السلام-: چون بيمارى پيامبر خدا شدّت يافت، در حالى كه اتاق، آكنده از جمعيت بود، فرمود: «حسن و حسين را برايم صدا بزنيد».

من آن دو را صدا زدم. پيامبر صلى الله عليه و آله شروع به بوسيدن آن دو كرد تا آن كه از هوش رفت.

من آنان را از روى صورت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بلند كردم. پيامبر خدا چشمانش را گشود و فرمود: «بگذارشان تا از من لذّت ببرند و من از آنان لذّت ببرم؛ زيرا به زودى پس از من، به اين دو، ستم خواهد رسيد».

سپس فرمود: «اى مردم! من در ميان شما كتاب خدا و سنّتم و عترتم، [يعنى‌] اهل بيتم را جانشين خود قرار مى‌دهم. پس كسى كه كتاب خدا را وا نهد، همچون كسى است كه سنّت مرا وا نهاده باشد و كسى كه سنّت مرا وا نهد، چنان است كه عترت مرا وا نهاده باشد.

بدانيد كه اين دو از يكديگر جدا نمى‌شوند تا آن كه در كنار حوض، ملاقاتشان كنم».

د- معناى «عترت» در حديث ثقلين‌

259. امام حسين عليه السلام: از امير مؤمنان- كه درودهاى خداوند بر او باد- در باره اين سخن پيامبر خدا صلى الله عليه و آله كه: «من در ميان شما، دو چيز گران‌سنگ بر جاى مى‌گذارم: كتاب خدا