قيس هلالى از وى روايت كرده‌اند.

سلمان در سال 36 يا 37 ق، از دنيا رفت، و در مدائن، دفن گرديد.

عمر بن يزيد

در كتاب‌هاى رجالى، از وى با نام‌هاى: ابو موسى عمر بن يزيد بن ذبيان صيقل، ابو الأسود بيّاع سابرى، عمر بن محمّد بن يزيد و عمر بن يزيد (ملقّب به) بيّاع سابرى ياد شده كه مراد از همه اينها يك شخص است.

عمر، راوى‌اى ثقه بود و كتابى در مناسك و واجبات و مستحبّات حج دارد كه همه آن را از امام صادق عليه السلام شنيده است.

وى از امام صادق و امام كاظم عليهما السلام روايت مى‌كند و ابو سعيد قماط، صفوان بن يحيى، محمّد بن عبّاس، محمّد بن عذافر و عدّه‌اى ديگر، از قول او روايت كرده‌اند.

عيسى بن عبد اللَّه‌

نجاشى مى‌نويسد: او عيسى بن عبد اللَّه بن سعد بن مالك اشعرى است. شيخ طوسى مى‌نويسد: او عيسى بن عبد اللَّه قمى است. مراد از اين دو عنوان، همان عيسى بن عبد اللَّه بن مالك اشعرى قمى (جدّ احمد بن محمّد بن عيسى) است.

كشّى از يونس بن يعقوب روايت كرده كه گفت: من در مدينه بودم كه امام صادق عليه السلام در يكى از كوچه‌هاى آن به من برخورد و فرمود: «يونس! زود برو كه مردى از ما خاندان بر درِ خانه منتظر است». يونس گفت: من رفتم. ديدم عيسى بن عبد اللَّه قمى جلوى در ايستاده است [بقيه روايت در نص كتاب گذشت‌]. اين روايت، نشانگر ارجمندى و بلندپايگى عيسى بن عبد اللَّه است. وى كتابى به نام مسائل دارد كه در آن از امام رضا عليه السلام نقل كرده است.