بردبار و دانا و نيكو كردار و پرهيزكارند، ترس (از خدا) اندامشان را لاغر كرده مانند باريكى تيرها كه تراشيده ميشود، بيننده مى‌پندارد كه آنها بيمارند در صورتيكه بيمارى ندارند (بلكه از بيم عذاب لاغر شده‌اند) و (چون سخنانى كه بآنها پى نمى‌برد از ايشان مى‌شنود) مى‌گويد پرت و ديوانه‌اند در صورتيكه ديوانه نيستند بلكه امر بزرگى (انديشه قيامت) با ايشان آميخته شده است، (11) از كردار اندكشان خوشنود نمى‌شوند، و بسيار را بسيار نمى‌دانند، پس خود را (به گمان تقصير در طاعت) متّهم سازند، و از كردار خويش هراسانند (كه مبادا پسنديده نباشد) (12) هرگاه يكى از آنان را (به كردار نيكو) بستانيد از آنچه در باره او گفته شده مى‌ترسد و مى‌گويد: من از ديگرى بخود داناترم، و پروردگارم بمن داناتر از من است. بار خدايا آنچه مى‌گويند (كه موجب خودپسندى است) بر من مگير، و مرا برتر آنچه مى‌پندارند بگردان، و گناهان مرا كه نمى‌دانند ببخش.