182
(1182)- از خطبههاى آن حضرت عليه السّلام است (در حمد و ثناى خداى تعالى):
[قسمت أول
خطبه]
(1) سپاس
سزاوار خداوند است كه بى ديده شدن (بچشم بآثار و علامات) شناخته شده است، بدون
بردن رنج (و آلت و ابزار، آفريدگان را) آفريننده است، (2) به قدرت و توانائى خود
موجودات را آفريده، و به بزرگى و برترى از گردنكشان اطاعت و بندگى طلبيد (زيرا هر
بزرگى در پيشگاه او بىمقدار است، پس امر بخضوع و فروتنى فرمود) و با بخشش خويش بر
بزرگان سرور و مهتر است، (3) و او است خداوندى كه آفريدههايش را در دنيا جا داد،
و (طبق حكمت