(1175)

174 (1174)- از خطبه‌هاى آن حضرت عليه السّلام است (كه در آن به شنوندگان اندرز داده بفضائل خود اشاره مى‌فرمايد):

(1) آهاى كسانيكه (از قيامت و حساب و باز پرسى) غافل بوده و از ايشان غافل نيستند (چون گفتار و كردار در صحيفه اعمال بدون كم و زياد ضبط ميشود، پس از خواب غفلت بيدار شده عمر خود را بيهوده بسر نرسانيد) و اى كسانيكه (بر اثر فريب دنيا اوامر و نواهى خداوند سبحان را) رها كرده و (بزودى دارائى و زينت و آرايش دنيا و آنچه بآن دل بسته‌اند) از ايشان خواهند گرفت، چگونه است كه شما را مى‌بينم از خدا دورى گزيده و رو بغير او آورده دوستى نموده‌ايد؟ (2) شما مانند چهار پايانيد كه چوپان آنها را برده است بطرف چراگاه و با آميز و آبشخور درد انگيز (نمى‌دانند آنها را به كجا مى‌برند) كه چون گوسفندى مانند كه آنها را بجهت آماده كردن براى كاردها (سر بريدن) علف مى‌دهند، نمى‌داند چه خيالى برايش دارند كه با آن نيكوئى كرده پرورشش مى‌دهند، روزش را روزگار و كارش را سير شدن مى‌پندارد (از پايان كار غافل بوده نظرى جز بروز حاضر و مقصودى جز خوردن ندارد، در صورتيكه صاحبش را از فربه نمودن آن مقصود ديگرى است، و چوپان نفس امّاره شما را به چراگاه دنياى پر از درد و گرفتارى برده و به زينت و آرايش نابود شدنى آن فريفته از عاقبت كار بى‌خبر، مى‌پنداريد هميشه در اينجا خواهيد ماند) (3) سوگند بخدا اگر بخواهم خبر دهم هر مردى از شما را كه از كجا آمده و به كجا مى‌رود و جميع احوال او را بيان كنم مى‌توانم، ولى مى‌ترسم در باره من به رسول خدا، صلّى اللَّه عليه و آله كافر شويد (مرا بر او برتر دانيد با اينكه من آنچه از گذشته و آينده و حال خبر دهم از آن حضرت آموخته‌ام) (4) آگاه باشيد من بخواصّ اصحاب خود كه كفر و غلوّ در او راه نخواهد يافت اين اخبار را خواهم رساند، و سوگند بخدا كه پيغمبر اكرم را بحقّ و راستى فرستاده و او را بر خلائق برگزيده (اين سخن را) نمى‌گويم مگر براستى، (5) و آن حضرت همه اين اخبار و تباه شدن آنكه هلاك مى‌گردد (بعذاب گرفتار ميشود) و رهائى آنكه نجات مى‌يابد (جايش بهشت خواهد بود) و عاقبت امر خلافت را بمن خبر داده است، و چيزى باقى نگذاشته كه بر سرم بگذرد مگر آنكه آنرا در دو گوشم فرو برده و بمن رسانيده (خلاصه مرا به گذشته و حال و آينده خبر داده است).

(6) اى مردم، سوگند بخدا شما را به طاعتى ترغيب نمى‌كنم مگر آنكه بآن از شما پيشى مى‌گيرم و شما را از معصيتى منع نمى‌كنم مگر آنكه پيش از شما از آن باز مى‌ايستم (زيرا امر بمعروف بعد از انجام آن و نهى از منكر