141
(1141)- از سخنان آن حضرت عليه السّلام است (در نهى از شنيدن غيبت و اينكه نبايد
به گفتار بد گو گوش فرا داد):
(1) اى مردم،
هر كه برادر (هم كيش) خود را شناخت و دانست كه در دين (اعتقادات) محكم و استوار
است و در گفتار و كردار در راه راست قدم مىنهد، نبايد گفتار (بد گوئى) مردم را در
باره او گوش بدهد، (2) آگاه باشيد (اثر زيان كلام از زيان تير سختتر و بيشتر است،
زيرا) گاهى تير انداز تير مىاندازد و تيرها بخطاء مىرود، و (ليكن) كلام بىاثر
نمىماند (اگر چه دروغ باشد) و باطل و نادرست آن (اگر چه) از بين مىرود، و (ليكن
گناه آن از براى گوينده باقى و برقرار است، زيرا) خداوند (گفتار را) شنوا و گواه
است. (3) آگاه باشيد ميان حقّ و باطل (فاصلهاى) نيست مگر (بقدر) چهار انگشت.
معنى اين
فرمايش را از امام عليه السّلام پرسيدند، حضرت (در پاسخ) انگشتهاى خود را بهم
چسبانده بين گوش و چشمش نهاد، پس از آن فرمود: (4) باطل و نادرست آنست كه بگوئى
شنيدم، و حقّ و درست آنست كه بگوئى ديدم (بنا بر اين مؤمن نبايد در عيب همكيشان به
گفتار شخص فاسق و مردم بد گو اگر چه راست بگويند اعتماد نموده بمجرّد شنيدن پيش از
ديدن زبان به افشاء آن گشايد).