نهج البلاغه هم كتابى است كه سخنان آن از منبع علم الهى تراوش كرده و به زبان باب مدينه علم علىّ (عليه السّلام) جارى گرديده است، پس بر همه واجب است اين كتاب را (كه تا كنون دو جزء آنرا نشر داده و اكنون بحول و قوّه الهى شروع بجزء سوّم نموده‌ايم) مورد مطالعه و دستور زندگانيشان قرار دهند، أللّهمّ اهدنا إلى سواء السّبيل فإنّك حسبنا و نعم الوكيل.

(1138)

138 (1138)- از خطبه‌هاى آن حضرت عليه السّلام است كه در آن به پيش آمدهاى سخت (و بظهور قائم منتظر- عجّل اللّه فرجه) اشاره مى‌فرمايد:

[قسمت أول خطبه‌]

(چون امام منتظر از پس پرده غيب بيرون آيد) (1) هواى نفس را به هدايت و رستگارى بر مى‌گرداند (گمراه شدگان را براه راست مى‌برد) زمانيكه مردم هدايت را به هواى نفس تبديل كرده باشند (از شريعت محمّديّه دست شسته خواهش نفس را پيروى نمايند) و رأى را بقرآن بر مى‌گرداند (مردم را از بكار بستن انديشه‌هاى نادرست نهى و برجوع بقرآن وا مى‌دارد تا بدستور كتاب خدا رفتار نموده و مخالف آنرا دور اندازند) زمانيكه مردم قرآن را به رأى و انديشه (خود) مبدّل كرده باشند (از قرآن چشم پوشيده امور را طبق انديشه نادرست خود انجام دهند).