132
(1132)- از خطبههاى آن حضرت عليه السّلام است (در سپاس خداوند و اشاره به بعضى از
اوصاف او):
[قسمت أول
خطبه]
(1) سپاس
مىگزاريم خدا را بر آنچه گرفت و آنچه داد و آنچه احسان نمود و آنچه آزمايش فرمود
(چون هر چه خدا بخواهد طبق حكمت و مصلحت بوده و آن نعمت است، بنا بر اين در هر حال
بايد شكر و سپاس او را بجا آورد) (2) او است بهر نهانى آگاه و بهر سرّ و انديشهاى
بينا، و بآنچه كه در سينهها پنهان و بآنچه كه چشمها دزدانه نگاه ميكند دانا (بجزء
و كلّ و آشكار و نهان احاطه دارد) (3) و گواهى مىدهيم كه خدائى جز او نيست، و
محمّد- صلّى اللَّه عليه و آله- برگزيده و مبعوث از طرف او است، چنان گواهى كه
نهان با آشكار و دل با زبان موافقت دارد (نه به زبان گفته و در دل باور نداشته
باشيم).