(1117)

116 (1116)- از سخنان آن حضرت عليه السّلام است (كه اصحاب خود را مذمّت مى‌فرمايد):

(شما بمنتهى درجه بخيل و ممسك هستيد) (1) پس (به اين جهت) مالها را براى كسيكه آنها را روزى (خلائق) قرار داده بذل نمى‌نمائيد (بفقراء و ضعفاء احسان نمى‌كنيد) و جانها را براى آفريننده آن در مخاطره نمى‌افكنيد (خود را براى جهاد در راه خدا حاضر نمى‌سازيد) (2) بسبب دين خدا در ميان بندگان او عزيز و ارجمند مى‌باشيد و خدا را در ميان بندگانش گرامى نمى‌داريد (از اوامر و نواهى او پيروى نمى‌كنيد) (3) پس عبرت گيريد بجا گرفتن در منزل آنان كه پيش از شما بودند، و به جدا شدن از نزديكترين برادران و دوستانتان (كه شما نيز مانند آنها از اين جهان خواهيد رفت و بكيفر اعمالتان خواهيد رسيد، چنانكه خداوند متعال در قرآن كريم س 14 ى 45 مى‌فرمايد:

وَ سَكَنْتُمْ فِي مَساكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ وَ تَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنا بِهِمْ وَ ضَرَبْنا لَكُمُ الْأَمْثالَ‌ يعنى ساكن گشتيد در منازل كسانيكه بخود جور و ستم كردند «طبق دستور الهىّ رفتار ننمودند» و بر شما هويدا گرديد كه چگونه با آنها رفتار كرده هلاكشان نموديم، و در اين باب براى شما مثلها آورديم تا عبرت گيريد).