[قسمت دوم خطبه‌]

(12) آيا در جاهاى آنانكه پيش از شما بودند نيستيد؟ و حال آنكه عمرهاى ايشان درازتر و آثارشان پاينده‌تر و آرزوهاشان بيشتر و جمعيّتشان آماده‌تر و لشگرهاشان انبوه‌تر بود، (13) دنيا را بهر طورى كه بود پرستيده برگزيدند، پس از آن كوچ كردند (مردند) بدون توشه‌اى كه همراه برداشته يا مركبى كه راه را به پيمايد، (14) آيا بشما خبر رسيده كه دنيا (هنگام مردن پيشينيان) خود را (يا كسى را) بآنها فديه داده باشد (تا نمى‌رند) يا آنان را همراهى كرده، و يا از روى نيكوئى در باره ايشان كمكى نموده؟ (نه!!) (15) بلكه پايه زندگيشان را بسختيها و مصائب دردناك سست گردانيده و جنبانيده و رخسار و پيشانيهاشان را بخاك ماليده و زير دست و پاى ستوران آنان را لگد كوب كرده، و يارى كردنش اين بوده كه پيش آمدهاى سخت روزگار را بر سر ايشان وارد ساخته است (16) پس ديديد تغيير و بى آشنائى (دشمنى) دنيا را به كسانى كه بآن نزديك شده و آنرا برگزيده و بآن اعتماد نمودند؟ تا اينكه از آن براى هميشه جدا گشته كوچ كردند (ديگر باز گشتى براى آنان نيست) (17) و آيا جز گرسنگى توشه‌اى و جز تنگى (گور) جائى و جز تاريكى (قبر) نورى بايشان داد، يا در پى آنان جز پشيمانى سختيهاشان را تدارك نمود؟ (18) آيا چنين دنيا (ى بيوفائى) را اختيار مى‌كنيد، يا بآن دل مى‌بنديد، يا براى بدست آوردنش حرص زده كوشش داريد؟ (19) بد سرائى است براى كسيكه بآن بد گمان نبوده و هنگام اقامت در آن از خطرش خوف و ترس نداشته است، (20) پس بدانيد با اينكه خودتان هم مى‌دانيد (بالأخره) دنيا را ترك گفته از آن كوچ خواهيد نمود، و پند بگيريد در آن از كسانى كه مى‌گفتند: كيست كه در قوّت و توانائى از ما برتر باشد (همه مردند، و) بر مركب چوبين سوار نموده‌